Hırsızlık - görevli memura hakaret - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/3825 Esas 2015/6318 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, görevli memura hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın, müştekiye ait avlu duvarı dışına park edilen motosikleti düz kontak yaparak çalmaya kalkışma şeklinde gerçekleşen eyleminde, suça konu motosikletin, herhangi bir yer ile bağlantı kurularak kilitlenmesi halinde, sanığın eyleminin TCK nın 142/1-b maddesinde yazılı bulunan suça uyduğu, aksi halde, yani açık alan üzerine ve kendi direksiyon kilidi ile kilitlenerek park edilmesi halinde ise sanığın eyleminin aynı Yasa"nın 142/1-e maddesindeki suçu oluşturduğu gözetilmeden, sanık hakkında hırsızlık suçundan hüküm kurulurken, TCK"nın 142/1-b maddesi ile uygulama yapılması, ceza süresi yönünden sonuca etkili görülmediğinden; sanık hakkında kamu görevlisine hakaret suçundan hüküm kurulduğu sırada eylemin, alenen işlenmesi nedeniyle TCK"nın 125/4. maddesi gereğince ceza arttırımına gidilmesi gerektiğinin gözetilmemesi ise aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; dava zamanaşımı süresi içinde sanık hakkında görevli memura direnme suçundan işlem yapılması olanaklı kabul edilmiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; atılı suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5275 sayılı Yasa"nın 108/4-5-6. maddesi gereğince, mükerrir sanık hakkında denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevinin, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverilme kararını verecek olan mahkemeye ait olduğu gözetilmeden, sanık hakkında atılı hırsızlık ve kamu görevlisine hakaret suçlarından TCK"nın 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümleri uygulandığı sırada infazı kısıtlayacak biçimde denetimli serbestlik süresinin 2 yıl olarak belirlenmesi suretiyle yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden,
5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında tekerrür uygulamasına ilişkin atılı suçlardan kurulan hüküm fıkralarından "2 yıl süre ile denetimli serbestlik uygulanmasına " ilişkin bölümlerin çıkarılması ve "denetimli serbestlik uygulanmasına" suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.09.2015 gününde oy birliğiyle karar verildi.