MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katkı payı alacağı

... ile ... aralarındaki katkı payı alacağı davasının reddine dair ... Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesinden verilen 13.12.2011 gün ve 434/686 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili ve davalı vekili taraflarından süresinde istenilmiş olmakla dosya inclendi gereği düşünüldü:

KARAR
Davacı vekili, Almanya"da işçi olarak çalışan vekiledenin bu çalışmasından elde ettiği gelirle dava konusu 414 ada 6 ve 7 nolu parseller ile 191 ada 5 parsel sayılı taşınmazları satın aldığını; ancak, davalının Türkiye"de bulunması ve eşi olmasından kaynaklanan güven ile taşınmazların davalı adına tapuya tescil edildiğini açıklayarak fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 6.000 TL katkı payının davalıdan alınmasına karar verilmesini istemiş, 04.09.2009 tarihli ıslah dilekçesi ile katkı payı alacağı olarak 64.900,00 TL"ye yükseltmiştir.
Davalı vekili 30.03.2007 tarihli cevap dilekçesi ile, davalı adına kayıtlı bulunan taşınmazların üçüncü şahıslardan davalı tarafından satın alındığını davacının herhangi bir katkısının bulunmadığını bildirmiş ve davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, dava konusu taşınmazların edinildiği tarihte taraflar arasında mal ayrılığı rejimi bulunup, davacı katkısını ispatlayamadığından davanın reddine karar verilmiştir. Hükmün esası davacı vekili tarafından ve vekalet ücretine ilişkin bölümü ise davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar 22.08.1980 tarihinde evlenmişler, 04.09.2002 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin 12.11.2003 tarihli kararın 04.03.2004 tarihinde kesinleşmesi ile boşanmışlardır. Eşler arasındaki mal rejimi TMK.nun 225/son maddesi gereğince boşanma davasının açıldığı tarihte sona ermiştir. Bu durum karşısında evlilik tarihinden 4721 sayılı TMK.nun yürürlüğe girdiği 01.01.2002 tarihine kadar 743 sayılı TKM"nin 170. maddesi uyarınca eşler arasında mal ayrılığı rejimi, 01.01.2002 tarihinden boşanma davasının açıldığı 04.09.2002 tarihine kadar 4722 sayılı Kanunun 10. maddesi gereğince, eşler başka bir mal rejimini seçtiklerini ileri sürmediklerinden TMK.nun 202. maddesine göre edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir.
Toplanan deliller tüm dosya kapsamından; dava konusu 414 ada 6 ve 7 sayılı parseller ile 191 ada 5 parsel üzerindeki binanın 1 nolu bağımsız bölümü evlilik birliğinin devamında 743 sayılı TKM.nin 170. maddesi uyarınca mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu dönemde edinilmiştir. Taşınmazlar 743 sayılı TKM.nun 170. maddesine göre eşler arasında mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu dönemde edinildiğine göre; taraflar arasındaki bu uyuşmazlığın Borçlar Kanununun genel hükümlerine göre çözüme kavuşturulması gerekmektedir. 743 sayılı TKM.nin yürürlükte olduğu; 01.01.2002 tarihinden önce eşler arasında yasal mal ayrılığının geçerli olduğu dönemde karı ve kocanın diğerinden katkı payı karşılığında bir tazminat isteyebilmesi için mutlaka parasal veya para ile ölçülebilen maddi bir değer koymak suretiyle katkısının bulunması gerekir. Somut olayda, gerek davacı ve gerekse davalının taşınmazların edinildiği tarihte yurt dışında işçi olarak çalıştığı saptanmış olup; bu durumda, davacının taşınmazların edinilmesinde katkısının bulunduğunun kabulü gerekir. Öte yandan, davalı tanıklarından ... ... ""... taraflar evli iken birlikte çalıştılar ve Sarayköy İlçesi Bala Mahallesinde iki adet arsa ve Didim İlçesindeki evi aldılar. Yukarıda belirttiğim taşınmazları taraflar birlikte çalışıp almışlar ancak kızım Türkiye"ye geldiğinde tapuların devri için kızım uğraştığı için tapular kızımın adına çıkmıştır..."" şeklinde beyanda bulunmuştur. Ortak tanık ... ise ""... Yurt dışında bulunduklarında annem ve babam çalışmıştır. Babam fabrikada, annem ise temizlik işinde çalıştı, evlilikleri devam ederken taşınmazları satın aldılar. Annem taşınmazlarla ilgili olarak yılda 1-2 defa gelirdi. Babam ise ancak yıllık izinde gelirdi..."" şeklinde beyanda bulunmuştur. Bu beyanlardan dahi davalı adına kayıtlı bulunan taşınmazların edinilmesinden davacının katkısının bulunduğu anlaşılmaktadır.
Bu halde mahkemece, davacı ve davalının Almanya’daki çalışmaları ve elde ettikleri gelirlerini gösterir tercüme edilmiş tüm belgelerin taşınmazların edinildiği 1995-1999 itibariyle dosyaya sunulması için taraflara süre ve imkan tanınması veya masraf verildiğinde mahkemece, bizzat ilgili yerlerden istenilerek getirtilip dosya arasına konulması, tarafların çalışmalarına ve gelirlerine ilişkin getirtilecek belgeler gözetilerek evlenme tarihinden, taşınmazların alındığı tarihe kadar tüm gelirleri ayrı ayrı toplanmalı, her birinin sosyal statüleri, konumları ve mesleki kariyerleri gözetilerek yapabilecekleri kişisel tasarrufları ayrı ayrı hesaplanmalı, davacı kocanın ayrıca, kişisel harcamaları ile 743 sayılı TMK.nun 152. maddesi gereğince evi geçindirme yükümlülüğü gözetilerek her birinin bu durum karşısında yapabilecekleri tasarruf miktarlarının ayrı ayrı saptanması, tarafların toplam tasarruf miktarı içerisindeki katkı oranlarının belirlenmesi, bu katkı oranının taşınmazların dava tarihi itibariyle belirlenen gerçek değeri ile çarpılması sonucu davacının katkı payı alacağının saptanması, dosyanın bu haliyle konunun uzmanı bir hukukçu ve bir mali müşavir bilirkişiye verilerek tarafların ve Yargıtay’ın denetimine açık gerekçeli rapor alınması, ondan sonra iddia ve savunma doğrultusunda toplanacak tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme sonucu yazılı şekilde hüküm kurulmuş bulunması usul ve yasaya aykırıdır.
Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görüldüğünden kabulüne, yerel mahkeme hükmünün 6100 sayılı ...nun Geçici 3. maddesi yollaması ile halen yürürlükte bulunan 1086 sayılı HUMK.nun 428.maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalı vekilinin vekalet ücretine yönelik temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, HUMK.nun 388/4, HMK m.297/ç) ve 440/I. maddeleri gereğince Yargıtay Daire İlamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine ve aşağıda yazılı 21,15 TL peşin harcın istek halinde davacıya ve 18,40 TL peşin harcında istek halinde davalıya iadesine 04.10.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.