Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/2138 Esas 2020/3160 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın temyiz talebinin hükmün esasına, katılan vekilinin temyiz talebinin ise vekalet ücretine yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
1-"2008 takvim yılında sahte fatura kullanmak" suçundan açılan kamu davasında sanığın, suçlamaları kabul etmediğini, alışlarının gerçek olduğunu savunması karşısında; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından;
a) Suça konu olan faturaları düzenleyen mükellefler hakkında düzenlenmiş vergi inceleme raporlarının ilgili vergi dairesinden getirtilmesi,
b) Aynı mükellefler hakkında dava açılıp açılmadığının araştırılması; dava açılmış ise, dosyalarının getirtilerek incelenmesi ve bu davayla ilgili belgelerin onaylı örneklerinin çıkartılarak dosya içine konulması,
c) Faturaları düzenleyen şirket yetkilileri veya kişilerin, CMK"nin 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatılarak tanık sıfatıyla dinlenmesi; kendilerinden, sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak verdiklerinin sorulması,
d) Faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi için; faturayı düzenleyen mükelleflere ait mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyelerinin, teslim ve tesellüm belgelerinin, bedelinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun ve kanıtlama yeterliliği olan banka hesaplarının ve kasa mevcuduyla uyumlu geçerli belgelerin getirtilmesinden sonra, faturaları düzenleyen mükellefler ile kullanan mükellefin ticari defterleri ve belgeleri üzerinde karşılıklı bilirkişi incelemesi yaptırılması, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tespiti gerektiği halde eksik inceleme ve araştırma sonucu hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;
a) Aynı takvim yılında birden fazla beyannamede sahte fatura kullandığı anlaşılan sanık hakkında TCK’nin 43. madde hükmünün uygulanmaması ile eksik ceza tayini,
b) Suça konu faturaların kurumlar vergisi beyannamesinde kullanılması nedeniyle 26.04.2009 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında “2008” olarak yanlış yazılması,
c) Kendisini vekille temsil ettiren katılan kurum lehine, karar tarihinde yürürlükte bulunan tarifeden daha az vekalet ücretine hükmedilmesi,
d) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasının, 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından ceza miktarı itibarıyla sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 16/06/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.