4. Hukuk Dairesi Esas No: 2018/36 Karar No: 2020/1262 Karar Tarihi: 11.03.2020
Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2018/36 Esas 2020/1262 Karar Sayılı İlamı
4. Hukuk Dairesi 2018/36 E. , 2020/1262 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Davacı ... Müdürlüğüne izafeten...İşletme Müdürlüğü vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 13/11/2008 gününde verilen dilekçe ile 6831 sayılı Orman Kanunu"na muhalefet nedeniyle maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 26/04/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı asıl tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü. 1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir. 2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince; Dava, taksirle orman yangınına sebebiyet vermek nedeniyle uğranılan maddi zararın tazmini istemine ilişkindir. Mahkemece, istemin kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı asıl tarafından temyiz edilmiştir. Davacı idare vekili; davalının yaktığı ateş sonucunda orman yangını meydana geldiğini, yangına davalının kusuru ile sebep olduğunu, davalı hakkında taksirle orman yangınına sebep olmak suçundan mahkumiyet kararı verildiğini belirterek oluşan maddi zararın davalıdan tazmini isteminde bulunmuştur. Davalıya usulüne uygun olarak dava dilekçesi ve ekleri tebliğ edilmiş, davalı cevap dilekçesi sunmamış, duruşmada alınan beyanında; üzerine atılı suçlamayı kabul etmediğini, orman yangınına sebebiyet vermediğini belirterek davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur. Mahkemece, ceza dosyası kapsamında alınan bilirkişi raporu ve orman tazminat raporu benimsenerek davanın kabulüne karar verilmiştir. Davacının talep ettiği tazminat miktarı, orman yangınına müdahale ettiği belirtilen yedi adet arazöze, dört adet pikaba ve iki adet minibüse ilişkin giderleri de kapsamaktadır. Mahkemece yangında kullanılan arazöz, pikap ve minibüslere ilişkin ücretin ne şekilde belirlendiği, araçların davacı kuruma ait olup olmadığı, kiralık ise kira sözleşmelerinin bulunup bulunmadığına yönelik herhangi bir araştırma yapılmadan karar verilmiş olması doğru değildir. Bu şekilde davacının dava konusu yangın nedeniyle anılan araçların kullanımından kaynaklanan gerçek bir zararı olup olmadığı, varsa bu zararın miktarı tespit edilmelidir. Öte yandan yangın hasarat raporunda, 42 işçinin katılımıyla yangının söndürüldüğü belirtilmiş ve mahkemece herhangi bir araştırma yapılmadan işçilik prim gideri olarak ödenen miktarın da yangın söndürme giderleri içinde olduğu kabul edilerek karar verilmiştir. Davacının yangın söndürmede görev alan işçilere sabit ücretleri dışında bir ödeme yapılıp yapılmadığının araştırılması, sabit ücretleri dışında bir ücret ödemesi var ise mahkemece bunun sonucuna göre anılan gider hakkında karar verilmesi gerekirken; eksik inceleme ile karar verilmesi doğru değildir. SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) numaralı bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, davalının diğer temyiz itirazlarının (1) numaralı bentte gösterilen nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 11/03/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.