Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1873 Esas 2022/5456 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, ibadethanelere zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen kararın, sanığın son bilinen adresine MERNİS şerhi bulunmaksızın tebliğe çıkarılması gerektiği gözetilmeden, sanığın MERNİS adresine MERNİS şerhi yazılarak çıkarılan gerekçeli karar tebligatının 22/02/2016 tarihinde sanığın yakınına tebliği işleminin geçersiz olması nedeniyle, temyiz isteminin reddine ilişkin 03/06/2016 tarihli ek kararın kaldırılarak; sanığın öğrenme üzerine sunduğu 16/05/2016 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığın olay sırasında müstakil imam odasına izinsiz girmesi nedeniyle iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan zaman aşımı süresi içerisinde işlem yapılması olanaklı kabul edilmiştir.
I- Sanık hakkında ibadethanelere zarar verme suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Şarkışla Asliye Ceza Mahkemesinin 07/02/2013 tarihli, 2012/77 Esas, 2013/57 Karar sayılı ilamıyla sanık hakkında hırsızlık suçundan hükmedilen 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezasına dair mahkumiyet hükmünün dosya içerisindeki adli sicil kaydına göre kesinleşme tarihi 15/03/2013 olmakla birlikte UYAP’tan yapılan incelemede, söz konusu mahkeme kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 02/06/2016 tarihli ve 2015/7389 Esas, 2016/10372 Karar sayılı ilamıyla hırsızlık suçu yönünden bozulmasına karar verildiği ve buna göre bahse konu ilamın temyize konu suç tarihi itibariyle kesinleşmediğinin anlaşılması karşısında, anılan mahkeme kararı nedeniyle sanığın mükerrir sayılamayacağı, ancak, sanığın adli sicil kaydında bulunan nitelikli hırsızlık suçundan 1 yıl 8 ay hapis cezasını içeren ve 21/03/2012 tarihinde kesinleşen Bilecik Asliye Ceza Mahkemesinin 14/02/2012 tarihli ve 2011/141 Esas, 2012/44 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun'un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılmasına ve yerine ''Bilecik Asliye Ceza Mahkemesinin 14/02/2012 tarihli ve 2011/141 Esas, 2012/44 Karar Karar sayılı ve nitelikli hırsızlık suçuna ilişkin ilamının” tekerrüre esas alınarak sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve buna bağlı olarak denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi'' ibaresinin eklenmesine karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanığın suç tarihi olan 03/03/2015 günü gündüz vakti, cami imam odası içerisinden 220,00 TL kağıt para ve bir miktar bozuk para çalması şeklindeki eyleminin 5237 TCK'nın 142/2-h. maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğu gözetilmeden, aynı Kanun’un 142/1-a. maddesi ile uygulama yapılması,
2- Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Şarkışla Asliye Ceza Mahkemesinin 07/02/2013 tarihli, 2012/77 Esas, 2013/57 Karar sayılı ilamıyla sanık hakkında hırsızlık suçundan hükmedilen 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezasına dair mahkumiyet hükmünün dosya içerisindeki adli sicil kaydına göre kesinleşme tarihi 15/03/2013 olmakla birlikte UYAP’tan yapılan incelemede, söz konusu mahkeme kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 02/06/2016 tarihli ve 2015/7389 Esas, 2016/10372 Karar sayılı ilamıyla hırsızlık suçu yönünden bozulmasına karar verildiği ve buna göre bahse konu ilamın temyize konu suç tarihi itibariyle kesinleşmediğinin anlaşılması karşısında, anılan mahkeme kararı nedeniyle sanığın mükerrir sayılamayacağı, ancak, sanığın adli sicil kaydında bulunan nitelikli hırsızlık suçundan 1 yıl 8 ay hapis cezasını içeren ve 21/03/2012 tarihinde kesinleşen Bilecik Asliye Ceza Mahkemesinin 14/02/2012 tarihli ve 2011/141 Esas, 2012/44 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde ceza miktarı yönünden 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 23/03/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.