Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2013/18753 Esas 2014/11808 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/18753
Karar No: 2014/11808
Karar Tarihi: 20.03.2014

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2013/18753 Esas 2014/11808 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Akçaabat Asliye Ceza Mahkemesi'nde verilen bir hüküm temyiz edildi. Mahkemenin ceza belirlerken Adli Tıp kurumuna başvurmayarak müştekinin vücudundaki kemik kırıklarının hayat fonksiyonlarına etkisini tespit etmemesi ve bu konuda kati bir rapor alınmaması bozmayı gerektirdiği belirtildi. Temel cezanın belirlenmesinde ise 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/2. maddesi yerine 86/1. maddesi kullanılmıştı. Bu sebeplerle hüküm, 5320 Sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 Sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca bozuldu. Kanun maddeleri açısından, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 87/3. maddesi kemik kırıklarının hayat fonksiyonlarına etkisine göre ceza artırımı öngörürken, 86/1. maddesi temel ceza miktarını belirlerken, 86/2. maddesi ise bu cezayı azaltan koşulları sıralar.

3. Ceza Dairesi 2013/18753 E. , 2014/11808 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 4 - 2011/112421
MAHKEMESİ : Akçaabat Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 04/11/2010
NUMARASI : 2009/496 (E) ve 2010/444 (K)

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine, ancak;
Adli tıp kriterleri açısından kemik kırıklarının hayat fonksiyonlarına etkisinin hafif (1) - ağır (6) derece şeklinde sınıflandırılması ve 5237 sayılı TCK"nin 87/3. maddesinde kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisine göre cezanın en fazla 1/2"ye kadar artırımının öngörülmüş olması karşısında müşteki Adli Tıp Kurumuna sevk edilerek vücudundaki kırığın hayat fonksiyonlarına etkisi tespit edilerek bu konuda kati raporunun alınmaması ve Dairemiz uygulamalarına göre müştekide kemik kırığına neden olan yaralanmanın basit bir tıbbi müdahaleyle giderilemeyeceği gözetilmeksizin, temel cezanın 5237 sayılı TCK"nin 86/1. maddesi yerine 86/2. maddesine göre belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve üst Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 5320 Sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 Sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 20/03/2014 gününde oy birliğiyle karar verildi.