Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/24463 Esas 2022/5642 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, hakaret, kasten yaralama
HÜKÜM : Düşme, mahkumiyet, beraat, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanıklar ... ve ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükümlerin açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Sanıklar hakkında kasten yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın, 5271 sayılı CMK'nın 231/12. maddesi uyarınca itiraza tabi olduğu, bu kararın temyizinin mümkün olmadığı, sanıkların itiraz dilekçeleri üzerine itiraz mercii olan Nevşehir Ağır Ceza Mahkemesi’nin 24/02/2015 tarih ve 2015/177 D. İş sayılı kararıyla incelenerek itirazların reddine karar verildiği anlaşıldığından, dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2- Mağdur sanık ...’un, sanık ... hakkında hakaret suçundan kurulan düşme hükmüne yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
17/02/2014 tarihli talimat duruşmasında hazır bulunan ve şikayetçi olmadığını beyan eden mağdur ...’un, 5271 sayılı CMK’nın 237. ve 238. maddeleri uyarınca yöntemine uygun olarak davaya katılma talebinde bulunup katılan sıfatını kazanmadığı anlaşılmakla; hükmü temyize hakkı bulunmayan mağdurun temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
3- Sanık ... hakkında hakaret ve kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
4- Sanıklar ... ve ... hakkında hakaret ve tehdit suçlarından, sanık ... hakkında ise kasten yaralama suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Sanıklar ... ve ...’nın eylemlerine uyan 5237 sayılı TCK'nın 125/1, 106/2-c. maddelerinde tanımlanan hakaret ve tehdit suçları ile sanıklardan ...’nün eylemine uyan aynı Kanun’un 86/2. maddesinde tanımlanan kasten yaralama suçu için öngörülen cezaların üst sınırına göre aynı Kanun’un 66/1-e ve 66/4. maddelerinde öngörülen 8 yıllık asli (Olağan) dava zamanaşımının sanıkların sorgusunun yapıldığı 13/03/2014 tarihi ile inceleme tarihi arasında geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan ... vekili ile sanıklar ... ve ...’nın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanıklar hakkında açılan kamu davalarının, 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE,
5- Sanıklar ... ve ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlerin temyizinin incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, CMK’nın 253/3. fıkrasında yer alan “Etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar” ibaresi madde metninden çıkarılmakla TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, mala zarar verme suçundan uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 24/03/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.