Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde cinsel saldırı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/1490 Esas 2020/347 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/1490
Karar No: 2020/347
Karar Tarihi: 14.01.2020

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde cinsel saldırı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/1490 Esas 2020/347 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir cinsel saldırı suçu nedeniyle verilen hükmün temyiz edildiğini belirtmiştir. Yapılan inceleme sonucunda, temyiz itirazlarının reddedildiği ancak hükmün yeniden değerlendirilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Sanığın eyleminin sadece bacağına dokunma şeklinde gerçekleştiği ve süreklilik arz etmediği belirtilmiştir. Bu nedenle, suçun işlendiği dönemde yürürlükte olan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri arasındaki fark göz önünde bulundurularak lehe olan hüküm uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Kanunlar arasındaki farklılıkların kararda belirtilmesi ve Anayasa Mahkemesi'nin ilgili kararının da dikkate alınması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, kararın bozulması gerektiği sonucuna varılmıştır.
5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi-fıkrası, suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri arasındaki fark göz önünde bulundurularak lehe olan hüküm uygulanması gerektiğini belirtmektedir. 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ise, temyiz incelemesi sonrasında verilen kararın bozulması durumunda, yeniden yargılama yapılacağını belirtmektedir.

14. Ceza Dairesi 2016/1490 E. , 2020/347 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde cinsel saldırı
HÜKÜM : Cinsel saldırı suçundan mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçların yeniden düzenlenmesi ve mevcut haliyle sanığın olay gecesi otobüste seyir halinde olduğu sırada ön koltukta yolculuk yapan katılanın bacağına dokunması şeklindeki eyleminin ani ve kesintili şekilde gerçekleşip, süreklilik arz etmemesi nedeniyle sarkıntılık düzeyinde kaldığının anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi, her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi ve 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan hususlar nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 14.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.