17. Hukuk Dairesi Esas No: 2016/2197 Karar No: 2016/4809 Karar Tarihi: 14.04.2016
Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/2197 Esas 2016/4809 Karar Sayılı İlamı
17. Hukuk Dairesi 2016/2197 E. , 2016/4809 K. "İçtihat Metni"
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı vekili, yaya olan müvekkiline 8.8.2007 tarihinde plakası belirlenemeyen bir aracın çarptığını ve yaralanmasına sebebiyet verdiğini, ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 7400 TL sürekli iş göremezlik tazminatı ile 400 TL geçici iş göremezlik tazminatının dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalı ... tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Davacı vekili, ıslah dilekçesi ile 2.922,50 TL, sürekli iş göremezlik tazminatı ve 1.099,05 TL, geçici iş göremezlik tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir. Davalı vekili, davanın reddini istemiştir. Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan delillere göre davanın kısmen kabulüne, 2.979,64 TL maddi tazminatın dava tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ile davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Dava, trafik kazasından kaynaklanan maddi tazminat istemine ilişkindir. Davacı vekilinin temyiz itirazı yönünden yapılan incelemede; 1- 6100 sayılı HMK"nın geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2013 tarihinden itibaren 1820 TL"ye çıkartılmıştır. Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verilmiş olup mahkemece dava kısmen kabul edilmiş olup davacı için 2.979,64 TL maddi tazminata karar verilmiştir. Bu durumda davacı yönünden reddedilen maddi tazminat miktarı 1.042 TL olup kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtayca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz isteminin maddi tazminat yönünden reddine karar vermek gerekmiştir. Davalı vekilinin temyiz itirazı yönünden yapılan incelemede; 2- Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir. SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kesinlikten reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA 14/04/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.