Esas No: 2021/15236
Karar No: 2022/5640
Karar Tarihi: 24.03.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/15236 Esas 2022/5640 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık mala zarar verme suçundan mahkum edilmiş, ancak daha sonra eski hale getirme ve temyiz talebinde bulunmuştur. Mahkemenin karar verme yetkisi Yargıtay'da olduğu için mahkeme tarafından verilen ek kararın yok hükmünde olduğu belirtilmiştir. Sanığın tebligat yoluyla haberdar edilmesiyle ilgili yapılan işlemlerin hatalı olduğu ve bu nedenle sanığın eski hale getirme isteminin kabul edildiği belirtilmiştir. Sanığın suçu işlediği iddiasıyla, TCK'nın 151/1. maddesinde tanımlanan mala zarar verme suçu için öngörülen cezanın üst sınırına göre aynı Kanun’un 66/1-e ve 66/4. maddelerinde öngörülen 8 yıllık asli (Olağan) dava zamanaşımının mahkumiyet hükmünden inceleme tarihine kadar geçtiğinden ve bu nedenle sanığın temyiz itirazlarının haklı olduğu belirtilmiştir. Sonuç olarak, sanık hakkında açılan kamu davası düşürülmüştür. Kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK'nın 151/1. maddesi, 66/1-e ve 66/4. maddeleri, 5320 sayılı Yasa'nın 8. maddesi, 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi, CMK'nın 223/8. maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık yokluğunda verilen kararın kendisine tebliğ edilmediğini söyleyerek eski hale getirme ve temyiz talebinde bulunmuş olup, temyiz dilekçesi ve eski hale getirme talepli istemin birlikte verilmesi halinde, karar verme yetkisinin Yargıtay'ın ilgili dairesi olduğu dikkate alındığında mahkemenin 02/09/2014 tarihli ek kararın yok hükmünde olduğu; sanığın yokluğunda verilen 30/12/2013 tarihli kararın tebliği için adı geçenin bilinen en son adresi esas alınarak Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre gerekçeli kararın tebliğinin yapılması gerektiği gözetilmeden, doğrudan MERNİS adresine çıkartılan ve sanığın taşınmış olduğu, bu sebeple muhtara tebliğ edildiği belirtilerek 13/02/2014 tarihinde yapılan tebliğ işlemi geçersiz olduğundan, sanığın eski hale getirme isteminin kabulü ile öğrenme üzerine yapmış olduğu temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın daha önce kendilerine ait olan ancak daha sonra icra yoluyla katılanın sahip olduğu eve katılan ile yaşadığı anlaşmazlık sebebiyle kasten zarar verdiğinin iddia edilmesi şeklindeki eylemine uyan ve 5237 sayılı TCK'nın 151/1. maddesinde tanımlanan mala zarar verme suçu için öngörülen cezanın üst sınırına göre aynı Kanun’un 66/1-e ve 66/4. maddelerinde öngörülen 8 yıllık asli (Olağan) dava zamanaşımının 30/12/2013 tarihli mahkûmiyet hükmünden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa'nın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının CMK'nın 223/8. maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE, 24/03/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
