Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/23001 Esas 2016/8877 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/23001
Karar No: 2016/8877
Karar Tarihi: 27.04.2016

Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/23001 Esas 2016/8877 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık suçlu bulunarak görevi yaptırmamak için direnme suçundan mahkum edilmiştir. Sanığın elindeki av tüfeğiyle görevli memura saldırması sonucu gerçekleşen eylemin TCK'nın 265/4. maddesine uyduğu belirtilmiş, ancak aleyhe temyiz olmadığı için bozma yapılamayacağı tespit edilmiştir. Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararıyla TCK'nın 53/1-b maddesindeki hak yoksunluğunun iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağı ortadan kalkmıştır. Ayrıca, TCK'nın 53/1-c maddesindeki hak yoksunluğu ise sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden mahkûm olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağı göz önünde bulundurulmadan uygulanmamıştır. Mahkeme, sanığın ileri sürdüğü nedenlerin yerinde olmadığı sonucuna vararak temyiz başvurusunu reddetmiştir.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 265/4. maddesi (görevi yaptırmamak için direnme suçu)
- TCK'nın 53/1-b maddesi (hak yoksunluğu ile ilgili hüküm - Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildi)
- TCK'nın 53/1-c maddesi (hak yoksunluğu ile ilgili hüküm - sanığın kendi alt

18. Ceza Dairesi 2015/23001 E. , 2016/8877 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet
KARAR
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen görevi yaptırmamak için direnme eylemliyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Sanığın elinde bulunan av tüfeğinin dipçiği ile görevli memura saldırması şeklinde gerçekleşen eylemde TCK’nın 265/4. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmemiş ise de aleyhe temyiz olmadığından bozma yapılamayacağı,
TCK’nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararıyla iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağı ortadan kalkmış ve yine aynı Kanunun 53/1-c maddesindeki hak yoksunluğunun sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden mahkûm olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağı gözetilmemiş ise de, mahkûmiyetin kanuni sonucu olarak infaz evresinde re"sen, TCK"nın 53. maddesinin 1 ilâ 3. fıkralarında öngörüldüğü biçimde uygulanması mümkün görüldüğünden, bu hususların bozmayı gerektirmediği,
Anlaşıldığından, sanık ...’in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 27.04.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.