Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/5405 Esas 2019/1409 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/5405
Karar No: 2019/1409

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/5405 Esas 2019/1409 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı tarafından ödenmeyen kooperatif aidatları nedeniyle uğranılan zararı içeren davada, mahkeme davayı kabul etti ve davalının 1.620,00 TL borçlu olduğuna karar verdi. Temyize konu edilen miktarın kanunların öngördüğü kesinlik sınırının altında kalması nedeniyle, temyiz isteği reddedildi. 2016 yılı için kesinlik sınırı 2.190,00 TL olduğundan, bu değerleme oranının HUMK'a eklenen Ek-Madde 4'te öngörüldüğü belirtildi. Kanunlar arasında yapılan değişiklik sonucunda HUMK'ın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırının yanı sıra, yeniden değerleme oranı da dikkate alınması gerektiği ifade edildi.

23. Hukuk Dairesi 2016/5405 E. , 2019/1409 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu HUMK"nın 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun"un 19. maddesiyle HUMK"a eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2016 yılı için 2.190,00 TL.dir.
Dava dilekçesinde, kooperatifin ortak alanlar için yapılan hizmet bedellerinin davalı tarafından ödenmemesi nedeniyle uğranılan zararı istenilmiş, mahkemece kooperatif genel kurulunda belirlenen aidatların genel giderler için alındığı, davalının da hizmetten yararlandığı ve 1.620,00 TL. borcu olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir. Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Temyize konu edilen miktarın 1.620,00 TL. olması nedeniyle yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 günlü ve 1989/3 esas, 1990/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden, davalının temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 16.04.2019 tarihinde oy birliğiyle kabul edildi.