Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/21933 Esas 2022/5599 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1)Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Hükmolunan cezanın miktar ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK'nın 286/2-a maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 5271 sayılı CMK'nın 298. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2)Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
5271 sayılı CMK'nın 288. maddesinin ''Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır.'' ve aynı Kanun'un 294. maddesinin ise; ''Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir.'' şeklinde düzenlendiği de gözetilerek sanığın temyiz isteminin, çalınan malzemelerin çöpe atıldığını düşünerek alması sebebiyle beraat kararı verilmesi gerektiğine yönelik olduğu tespit edilerek yapılan incelemede;
Sanığın adli sicil kaydının incelenmesinde tekerrüre esas alınabilecek nitelikte 03/04/2013 kesinleşme tarihli Adana 3.Sulh Ceza Mahkemesinin 2011/1311 Esas ve 2012/119 Karar sayılı ilamı ile sanık hakkında TCK’nın 191/1. maddesi uyarınca verilmiş 10 ay hapis cezası, yine 14/12/2015 kesinleşme tarihli Adana 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/776 Esas ve 2015/1387 Karar sayılı ilamı ile sanık hakkında TCK’nın 191/1. maddesi uyarınca verilmiş 6.000 TL adli para cezası olduğu, 18/06/2014 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'la yeniden düzenlenen TCK’nın 191. maddesi ile aynı Kanun’la 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası gereğince uyarlanması sonucu "Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına" ve koşulları gerçekleştiğinde CMK'nın 231. maddesinin 10. fıkrası uyarınca "davanın düşmesine" karar verileceğinin öngörülmesi nedeniyle tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı hususları araştırıldıktan sonra karar verilmesi gerekirken tekerrüre esas ilamı bulunmadığı gerekçesiyle sanık hakkında TCK’nın 58. maddesinin uygulanmasına dair hükmün çıkartılması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı ve hukuka uygun olduğu kabul edildiğinden, sanığın yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle, 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddesi uyarınca, istem gibi usul ve yasaya uygun olan Konya Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin kararına yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ ile HÜKMÜN ONANMASINA, 24/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.