Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/4717 Esas 2016/19228 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Kıdem tazminatına uygulanması gereken faizin başlangıcı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 120. maddesi hükmü uyarınca kıdem tazminatını düzenleyen 1475 sayılı Kanun"un 14. maddesi halen yürürlüktedir. Anılan 14. maddenin 11. fıkrası hükmüne göre kıdem tazminatının gününde ödenmemesi durumunda mevduata uygulanan en yüksek faize karar verilmelidir. O halde faiz başlangıcı fesih tarihi olmalıdır.
Dosya kapsamına göre davacı 23.09.2014 tarihli fesih bildirimi ile iş sözleşmesini haklı sebeple feshetmiştir. Bu durumda kıdem tazminatına 23.09.2014 olan fesih tarihi yerine, 28.01.2014 tarihinden itibaren faiz yürütülmesi hatalıdır. Ancak belirtilen bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan mahkeme kararının hüküm kısmının ikinci bendinde yer alan “28.01.2014 fesih tarihinden itibaren” rakam ve harflerin silinerek yerine “23.09.2014 fesih tarihinden itibaren” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, hükmün bu düzletilmiş şekli ile ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istak halinde ilgiliye iadesine, 27.06.2016 günü oybirliği ile karar verildi.