Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/19877 Esas 2016/8849 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet
KARAR
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen görevi yaptırmamak için direnme eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak;
Taraf beyanları ve 31.05.2012 tarihli adli rapor birlikte değerlendirildiğinde, sanık Selehattin İ.’in direnme suçunun unsuru olan cebir eylemini sadece katılan ...’a karşı gerçekleştirdiği ayrıca eylemini tek başına yaptığının anlaşılması karşısında TCK’nın 265/3 ile 43/2. maddelerinin uygulanması sonucu fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı ve sanık Selehattin İpek’in temyiz iddiası bu nedenle yerinde ise de, bu husus, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktası, tebliğnamedeki isteme kısmen uygun olarak “TCK’nın 265/3 ila 43/2. maddelerinin tatbikine dair kısımların karardan çıkartılarak, uygulamaya göre de, sonuç adli para cezasının, 3000 TL’ye indirilmesi” biçiminde HÜKÜMLERİN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca davanın esasına, 27.04.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.