13. Ceza Dairesi Esas No: 2013/4952 Karar No: 2014/5087 Karar Tarihi: 18.02.2014
Hırsızlık - konut dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2013/4952 Esas 2014/5087 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Çocuk Mahkemesi, sanığın hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından mahkumiyetine karar verdi. Hırsızlık suçuna ilişkin verilen hükümde, TCK'nın 61/4-5. maddelerindeki sıralamaya uyulmadığı ancak 31. ve 168. maddeleri arasındaki yer değişikliğinin cezayı etkilemeyeceği belirtildi. Bu nedenle hüküm onandı. Konut dokunulmazlığını ihlal suçuna ilişkin verilen hükümde ise, eylemin tek suç olarak kabul edilmesi gerektiği ancak 5237 sayılı TCK'nın 61. maddesi kapsamında temel cezanın belirlenmesinde dikkate alınması gerektiği belirtilerek fazla ceza tayini yapıldığı için hüküm bozuldu. Sanık 6 ay hapis cezasına çarptırıldı ve ceza adli para cezasına çevrildi. Kanun maddeleri: TCK'nın 61/4-5., 31., 168., 43., 116/1., 119/1-c, 31/2., 62., 50. ve 5320 Sayılı Kanun'un 8/1. ve 1412 Sayılı CMUK'un 322. maddeleri.
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü: A-Sanık hakkında hırsızlık suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde, Şikayetçi ..."a karşı hırsızlık suçundan hüküm kurulurken 5237 sayılı TCK"nın 61/4-5. madde ve fıkralarında belirtilen sıralamaya aykırı olarak aynı yasanın 31. maddesinin 168. maddeden sonra uygulanması sonuç cezayı etkilemediğinden bozma nedeni yapılmamıştır. Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanık ... müdafiinin temyiz itirazı yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, B-Sanık hakkında konut dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince, Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir. Ancak; Sanığın şikayetçilerin ikamet ettiği apartmana girerek daire kapılarının önünde bulunan ayakkabıları çalmak suretiyle yüklenen suçu işlemesi nedeniyle eylemin tek suç olarak kabul edilmesi gerektiği ancak bu durumun 5237 sayılı TCK"nın 61. maddesi kapsamında temel cezanın belirlenmesinde dikkate alınması gerektiğinin anlaşılması karşısında, şartları oluşmamasına rağmen sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 43. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayini, Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK"nın 43. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısmın çıkarılarak 116/1. maddesi uyarınca sanığa verilen 6 ay hapis cezasının 119/1-c maddesi uyarınca 1 kat artırılarak 12 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 31/2. maddesi gereği 1/2 oranında indirilmesi ile sanığın 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 62. madde uyarınca 1/6 oranında indirilmesi ile 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 50. madde uyarınca hapis cezasının günlüğü 20,00 TL"den çevrilerek sonuç cezanın 3.000,00 TL adli para cezası olarak belirlenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.02.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.