Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/25581 Esas 2022/5919 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 tarihli ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- 5237 sayılı Kanun’un 21. maddesinin 2. fıkrasının; “Kişinin, suçun kanunî tanımındaki unsurların gerçekleşebileceğini öngörmesine rağmen, fiili işlemesi hâli” şeklinde olduğu, fıkra gerekçesinde ise; “Olası kast durumunda suçun kanuni tanımında yer alan unsurlardan birinin somut olayda gerçekleşebileceği öngörülmesine rağmen, kişi fiili işlemektedir. Diğer bir deyişle, fail unsurların meydana gelmesini kabullenmektedir.” şeklinde olası kastın uygulanma şartlarının belirlendiği, somut olayda; sanığın, babasının kendisinden habersiz olarak haricen satmış olduğu ... plakalı aracı bu satışa sinirlenip yakmasıyla bu araç yanında park halinde bulunan diğer iki müştekiye ait ... ve ... plakalı araçların da yanarak zarar gördüğü anlaşılmakla, müştekiler ... ve ...’ye yönelik mala zarar verme suçunu olası kast ile işlediği belirlenen sanık hakkında takdir olunan cezasından 5237 sayılı TCK’nın 21/2. maddesi uyarınca indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
2- Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Tire(Kapatılan) 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 28/01/2014 tarihli ve 2013/378 E., 2014/56 K. sayılı ilamındaki mahkumiyet hükmünün kesin nitelikli adli para cezasına ilişkin olması sebebiyle 5237 sayılı TCK’nın 58/5. maddesi uyarınca anılan ilamın tekerrüre esas alınamayacağının, ancak sanığın adli sicil kaydında Ödemiş Ağır Ceza Mahkemesinin 24/04/2008 tarihli ve 2008/69 E., 2008/140 K. sayılı ilamına konu parada sahtecilik suçundan verilen 1 yıl 8 ay erteli hapis cezası ile Tire Asliye Ceza Mahkemesinin 14/02/2013 tarihli ve 2012/291 E., 2013/61 K. sayılı ilamına konu suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan tekerrür hükümleri de uygulanmak suretiyle verilen 5 ay hapis cezasının olduğu, bu iki ilamın da tekerrüre esas olduğu, mevcut durumda tekerrür hükümleri de uygulanmak suretiyle verilen 5 ay hapis cezasına ilişkin ilamın daha ağır olduğu için tekerrüre esas alınması gerektiği, ancak 24.10.2019 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, TCK’nın 165/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, yukarıda anılan Tire Asliye Ceza Mahkemesinin 14/02/2013 tarihli ve 2012/291 E., 2013/61 K. sayılı ilamı sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında TCK’nın 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının ve uygulanacak ise hangi ilamın tekerrüre esas alınacağının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde tekerrür hükümlerinin uygulanması bakımından 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesinin gözetilmesine, 28/03/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.