Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/4360 Esas 2020/333 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4360
Karar No: 2020/333
Karar Tarihi: 13.01.2020

Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/4360 Esas 2020/333 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, sanığın mağdurenin annesi ile kayın hısımlığı ilişkisi bulunmadığı halde, cezanın kayın hısımlığına ilişkin ceza artırımı yapılarak verilmesi Kanuna aykırıdır. Bu sebeple, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesi sanığın mahkumiyetine dair kararı bozmuştur. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanabilir: Türk Medeni Kanunu'nun 18/1 maddesi, resmi nikahla evlenen eşlerin kan hısımları arasında kayın hısımlığı kurulacağını ve kayın hısımlığının evliliğin sona ermesiyle ortadan kalkmayacağını belirtir. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 103/1-c.1. maddesi, çocuğun cinsel istismar suçunu tanımlarken, 103/3-c. maddesi ise temel cezayı kayın hısımlığına bağlı artırım cezası ile arttırır. 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 294/1 maddesi, temyiz edenin hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini göstermesi gerektiğini belirtirken, 298. maddesi, temyiz istemlerinin reddedilebileceğini söyler.

14. Ceza Dairesi 2019/4360 E. , 2020/333 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyetine dair Karşıyaka 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 24.10.2018 gün ve 2017/471 Esas, 2018/564 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü ile hükmün kaldırılarak bu suçtan mahkumiyetine

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, 5271 sayılı CMK"nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Katılan Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK"nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, katılan Bakanlık vekilinin temyiz dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık müdafilerinin temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
4721 sayılı Türk Medeni Kanununun 18/1. maddesinde resmi nikahla evlenen eşlerden biri ile diğer eşin kan hısımları arasında aynı tür ve dereceden kayın hısımlığı kurulacağı belirtildikten sonra ikinci cümlesinde kayın hısımlığının kendisini meydana getiren evliliğin sona ermesiyle ortadan kalkmayacağı kabul edilmiştir. Buna göre evliliğin ölüm, boşanma veya butlan kararı ile sona ermesi doğmuş olan kayın hısımlığını ortadan kaldırmayacak ancak evlilik bittikten sonraki dönemde eşler arasında yeni kayın hısımlığı da oluşmayacaktır. Dolayısıyla herhangi bir nedenle evliliğin sona ermesini izleyen süre içerisinde eski eşin yeni doğan kan hısımları ile diğer eski eş arasında kayın hısımlığı ilişkisi meydana gelmeyecektir.
Bu kapsamda anılan düzenlemeler göz önüne alınarak yapılan değerlendirmede mağdurenin annesi olan müşteki Zühra’nın kız kardeşi Hörü ile resmi nikahlı evli olan sanığın,
1992 yılında evliliğin ölüm nedeniyle sona erdiği, eşinin ölümünden sonraki dönemde 08.05.2000 tarihinde dünyaya gelen mağdureye yönelik işlediği cinsel istismar eylemiyle ilgili olarak Bölge Adliye Mahkemesince mahkumiyet hükmü kurulduğu sırada taraflar arasında Medeni Kanunun 18. maddesine göre kayın hısımlığı bulunmadığı gözetilmeden sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 103/1-c.1. maddesi ile belirlenen temel cezanın kayın hısımlığına ilişkin aynı Kanunun 103/3-c. maddesi ile artırılması suretiyle sonuç cezanın fazla tayini,
Kanuna aykırı, sanık müdafilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesinin 14.02.2019 gün ve 2018/2820 Esas, 2019/224 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun kabulüyle hükmün kaldırılarak sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyetine dair kurulan hükmün 5271 sayılı CMK"nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesine gönderilmesine, 13.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.