Mahkemesi : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4, 50/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafilerinin kusura, eksik incelemeye ve nedensellik bağına ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-TCK"nın 50/6. maddesinde bulunan “yaptırımın” ibaresinin 01/03/2008 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanan 26/02/2008 tarih 5739 sayılı Kanunun 4. maddesi ile “tedbirin” olarak değiştirilmesi ile sözü edilen maddenin birinci fıkrasının “a” bendi uyarınca hapis cezasının paraya çevrilmesi seçenek yaptırım, diğer bentlerde düzenlenen hususların ise seçenek tedbir niteliğinde olduğu, TCK"nın 50/6. maddesinde hüküm kesinleştikten sonra Cumhuriyet savcılığınca yapılan tebligata rağmen otuz gün içinde seçenek tedbirin gereklerinin yerine getirilmesine başlanmaması veya başlanıp da devam edilmemesinin sonuçlarının düzenlediği, somut durumda ise sanıklar hakkında bir tedbir niteliğini haiz olmayan, kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verildiği, kaldı ki bu durumun hükmün tesisi aşamasında değil, hükmün kesinleşmesinden sonra infaz aşamasında nazara alınacağı hususu gözetilmeksizin infazı kısıtlar biçimde karar tesis edilmesi,
2-Taksirli suçlarda iştirak olamayacağı gözetilmeden vekalet ücretinin sanıklardan müteselsilen, yargılama giderlerinin de eşit şekilde tahsiline karar verilmesi,
3-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan ""suçun işlenmesinde kullanılan araçlar"" gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
4-Sanıklar hakkında tayin olunan adli para cezasının taksitlendirilmesinde taksit aralığının gösterilmemesi,Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hüküm fıkrasının temel cezanın belirlenmesine ilişkin "A" ve "B" bentlerinin ilk paragraflarındaki "suçun işlenmesinde kullanılan araca" ibarelerinin çıkartılması; 5. paragraflardaki “20 eşit taksit halinde” ibarelerinden önce gelmek üzere "birer ay ara ile" ibarelerinin yazılması; 7. parafların çıkartılarak yerine "TCK"nın 52/4. maddesi gereğince ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanıklara bildirilmesine" paragrafının getirilmesi; hüküm fıkrasının "B" bendinin 9. paragrafında yer alan “müteselsilen” ibaresinin çıkarılarak yerine “eşit oranda” ibaresinin eklenmesine, aynı bendin 10. paragrafında yer alan "sanıklara pay edilerek 250,015 TL. yargılama giderinin" ibarelerinin çıkartılarak yerine "sebebiyet verdikleri oranda" ibarelerinin getirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.