Tebliğname No : 6 - 2011/61019
MAHKEMESİ : Adana 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 07/10/2010
NUMARASI : 2006/990 (E) ve 2010/724 (K)
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.01.2013 tarih ve 2012/1142 esas 2013/ 17 karar sayılı içtihadında belirtildiği üzere, 5237 sayılı TCK"nın 119. maddesi kapsamındaki nitelikli konut dokunulmazlığını bozma suçu, 5271 sayılı CMK"nın 253/1. fıkrası “b” bendi 3. nolu alt bendi kapsamı dışında bulunduğundan; uzlaşma hükümlerinin uygulanmaması nedeniyle tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Sanığın, müştekinin konutunda bulunan suça konu otomobilin anahtarını çalarak, bu anahtarla müştekiye ait otomobili de çalmaları biçiminde gerçekleşen eyleminin, araya zaman aralığı girmeden ve fiil kesintiye uğramadan devam ettiği gözetildiğinde bütün halinde tek bir hırsızlık suçunu oluşturduğu, suça vasıf verilirken eylem bütünlüğü içindeki en ağır niteliğe dayanılması gerektiğinden 5237 sayılı TCK"nın 142/2-d maddesine uyan haksız şekilde elde bulundurulan anahtarla kilit açmak suretiyle hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden, aynı Yasanın 142/2-d, 43/1. maddeleriyle uygulama yapılması,
2- Olay tarihinde güneşin saat 19.57"de batıp 05.16’da doğduğu ve müştekinin gece saat 01.15’te uyuduktan sonra sabah 07.00’de vestiyerde kontak anahtarını eşinin bulamadığını söylemesi karşısında; hırsızlığın gece vakti gerçekleştirildiğinin belli olmaması nedeniyle, şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereğince hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal eylemlerinin gündüz işlendiğinin kabulü gerekirken, hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK"nın 143 ve konut dokunulmazlığını ihlal suçundan aynı yasanın 116/4. maddesi ile yazılı şekilde uygulama yapılması,
3- Adana 3 Ağır Ceza Mahkemesinin 2002/477-2004/84 sayılı ilamında hükümlülüğün birden fazla suçtan verilen cezalardan oluşması karşısında, en ağır cezayı içeren hükümlülüğün tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi;

Bozmayı gerektirmiş, sanık S.. Ç.. müdafiinin temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollaması ile 1412 sayılı CMUK"un 325. maddesi gereğince (1) ve (2) nolu bozma nedenlerinin hükmü temyiz etmeyen sanık K.. S..’e teşmiline, 18.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.