Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/27322 Esas 2022/5904 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında Acıpayam 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/389 esas, 2015/56 sayılı mahkumiyet kararı ile hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın kesinleştiği 05.03.2015 tarihinden itibaren 5 yıllık denetim süresi içerisinde 24.03.2015 tarihinde işlediği kasıtlı suç nedeniyle ihbarda bulunan Acıpayam 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 19.10.2015 tarihli, 2015/333 Esas ve 2015/566 Karar sayılı mahkumiyetine konu suçun 5237 sayılı TCK'nın 141/1. maddesinde tanımlanan hırsızlık suçuna ait olduğu ve 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinde 6763 sayılı Kanunla yapılan değişiklik ile uzlaşma kapsamına alındığı, UYAP kayıtlarının incelenmesinde anılan dosyada uzlaşmanın sağlanamaması sebebiyle 17.09.2021 tarihli ek karar ile ilamın aynen infazına karar verildiği ve açıklanması geri bırakılan kararın açıklanma koşullarının oluştuğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b ve 143. maddeleri uyarınca belirlenen 2 yıl 4 ay hapis cezasından, aynı Kanun’un 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılarak 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezası yerine 1 yıl 11 ay 5 gün hapis cezasına hükmedilmek suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 28.03.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.