Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığını ihlal - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2013/9059 Esas 2014/4997 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/9059
Karar No: 2014/4997
Karar Tarihi: 18.02.2014

Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığını ihlal - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2013/9059 Esas 2014/4997 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bir işyeri dokunulmazlığı ihlali, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından dolayı mahkum edilen suça sürüklenen çocuklar için verilen karar temyiz edilmiştir. Temyiz incelemesinde, hükümler yerinde görülmüş ve diğer temyiz nedenleri de kabul edilmemiştir. Ancak, sanıklar için zorunlu müdafiinin ücretinin suçlu çocuklardan alınması yönetmelik gereği mümkün olmadığından, bu noktada hüküm bozulmuştur. Kanun maddeleri ise şöyledir:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 116/1 ve 116/2 maddeleri (işyeri dokunulmazlığı ihlali suçu için)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 61/6 ve 119/1-c maddeleri (mala zarar verme suçu için)
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 150, 234 ve 239. maddeleri
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 322. maddesi

13. Ceza Dairesi 2013/9059 E. , 2014/4997 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Müştekinin işyeri dokunulmazlığı ihlal edildiğinden 5237 sayılı TCK"nın 116/2 yerine 116/1 maddesiyle hüküm kurulması sonuca etkili görülmediğinden; işyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan hükümde 5237 sayılı TCK’nın 61/6. maddesine aykırı olarak aynı Yasanın 119/1-c. maddesinin uygulanması sonucu cezanın 12 ay yerine 1 yıl olarak hükmolunması sonuç ceza miktarı değişmediğinden; mala zarar verme suçundan kurulan hükümde 80 gün karşılığı verilen adli para cezasının bir gün karşılığı takdir edilirken TCK"nın 52/2 maddesinin, yine taksitlendirme yapılırken TCK"nın 52/4 maddesinin gösterilmemiş olması mahallinde düzeltilmesi olanaklı eksiklik kabul edildiğinden bozma sebebi yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların suça sürüklenen çocuklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
T.C. Anayasa’sının 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanıklar için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafiinin ücretinin sanıklardan alınmasına hükmedilemeyeceği gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu müdafii ücretinin suça sürüklenen çocuklardan alınmasına hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuklar ..., ..., ... ve ... müdafiilerinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasında yargılama gideri ile ilgili bölüm çıkarılarak yerine “tebligat gideri olan 10 TL"nin suça sürüklenen çocuklardan ayrı ayrı alınarak hazineye irat kaydına,” ibaresi eklenmek suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.