Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1636 Esas 2022/6060 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ...’in 13.02.2015 tarihli duruşmada bildirdiği bilinen en son adresi yerine yokluğunda verilen hükmün 20.05.2015 tarihinde doğrudan Mernis adresine Mernis şerhi ile Tebligat Kanunu’nun 21/2 maddesine göre tebliğ edildiği, sanık ...’ın 15.06.2016 tarihli dilekçesi ile hakkında kurulan hükümlere yönelik temyiz talebinde bulunduğu, mahkeme tarafından 29.06.2016 tarihli ek karar ile temyiz isteminin reddine karar verildiği, bu ek kararın sanık ...’a 11.07.2016 tarihinde tebliğ edildiği, sanık ...’ın da 13.07.2016 tarihinde ek kararı temyiz ettiği anlaşılmakla; sanık ...’ın doğrudan Mernis adresine Mernis şerhi ile Tebligat Kanunu’nun 21/2 maddesine göre 20.05.2015 tarihinde yapılan gerekçeli karar tebliğinin geçersiz olması nedeniyle 15.06.2016 tarihli temyiz talebinin yerinde olduğunun kabul edilmesine ve temyiz isteminin reddine dair 29.06.2016 tarihli ek kararın kaldırılmasına; yine sanık ...’ın 13.02.2015 tarihli duruşmada bildirdiği bilinen en son adresi yerine yokluğunda verilen hükmün 20.05.2015 tarihinde doğrudan Mernis adresine Mernis şerhi ile Tebligat Kanunu’nun 21/2 maddesine göre tebliğ edildiği, sanık ...’in 13.04.2016 tarihli dilekçesi ile hakkında kurulan hükümlere yönelik eski hale getirme ve temyiz talebinde bulunduğu, mahkeme tarafından 25.04.2016 tarihli ek karar ile sanık ...’in eski hale getirme ve temyiz isteminin reddine karar verildiği anlaşılmakla, eski hale getirme isteği hakkında karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK'nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay'ın ilgili dairesine ait olduğundan sanık ...’in talebinin reddine ilişkin 25.04.2016 tarihli ek kararın hukuki değerden yoksun olması sebebiyle anılan ek karar kaldırılmasına, sanık ...’in doğrudan Mernis adresine Mernis şerhi ile Tebligat Kanunu’nun 21/2 maddesine göre 20.05.2015 tarihinde yapılan gerekçeli karar tebliğinin geçersiz olması nedeniyle sanığın 13.04.2016 tarihli temyiz talebinin süresinde olduğunun kabul edilmesine karar verilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının sanıklar hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümler ile sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümde uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür
1) Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26.maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2) Sanıklar haklarında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik sanıkların ve sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik sanık ...’in temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA,
3) Sanıklar hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlere yönelik sanıkların temyiz istemlerinin incelenmesinde,
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanıklar hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan 5237 sayılı TCK’nın 116/1 maddesi uyarınca 6 ay olarak belirlenen hapis cezasından aynı Kanun’un 119/1-c maddesi uyarınca 1 kat artırım yapılırken, 12 ay yerine 1 yıl hapis cezasına hükmedilmek suretiyle sanıklar hakkında fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan sanıklar hakkında kurulan hükümler fıkralarından, “1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına” şeklindeki ibare çıkarılarak “12 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına” karar verilmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.