Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/27347 Esas 2022/6013 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Bakırköy 28. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/09/2012 tarih ve 2011/612 Esas 2012/825 Karar sayılı ilamı uyarınca verilen 2 yıl hapis cezasının TCK'nın 141/1. maddesi uyarınca verilmiş olduğu, bahse konu suçun 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi uyarınca uzlaştırma kapsamına alındığı ve UYAP’tan yapılan incelemede uyarlama yargılaması sonucunda uzlaşma sağlanarak 17/05/2021 tarihli ek karar ile düşme kararı verildiği, bu durumda bu hükmün tekerrüre esas alınamayacağı yine sanığın adli sicil kaydında uzlaşma kapsamına alınan Bakırköy 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/07/2013 tarih 2013/20 Esas 2013/599 Karar sayılı ilamı uyarınca TCK'nın 155/1. maddesi uyarınca verilmiş 10 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyet hükmü olduğu ve bu ilamla ilgili 03/08/2017 tarihli ek karar ile dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesine karar verildiği ancak sanığa ait adli sicil kaydında yer alan hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan TCK'nın 292/1. maddesi uyarınca verilmiş 5 ay hapis cezasını içeren Silivri 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 17/04/2013 tarihli ve 2013/115 Esas - 2013/271 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas olduğu ve bu mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınmasında zorunluluk bulunması,
2-Sanık hakkında kurulan hükümde, 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli ve 140-85 sayılı kararı ile TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendi yönünden kısmi iptal kararı verilmesi nedeni ile anılan bendin uygulanması bakımından sanık hakkında yeniden bir değerlendirilme yapılması gerekirken uygulanmamasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları, bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak bu aykırılığın aynı Kanun'un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılmasına ve sanık hakkında ''Silivri 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 17/04/2013 tarihli ve 2013/115 Esas - 2013/271 Karar sayılı ilamındaki hükümlü ve ya tutuklunun kaçması suçundan verilmiş olan 5 ay hapis cezasını içeren mahkumiyetin tekerrüre esas alınması sureti ile sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve buna bağlı olarak denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi'' ibaresinin ve hükmün 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin fıkrasına “5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte gözetilmesine’’ ibaresinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.03.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.