Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/25890 Esas 2022/6104 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının sanıklar hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlerde uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
1) Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlere yönelik sanığın temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik sanığın temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Ankara 38. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.09.2015 tarihli 2015/69 E 2015/624 K sayılı 05.11.2015 tarihinde kesinleşen ilamında iki ayrı suçtan hükümlülük kararı bulunduğu anlaşılmakla; 5275 sayılı Yasa'nın 108/2. maddesi gözetilerek, sanık hakkında en ağır cezaya ilişkin hükümlülüğün tekerrüre esas alınması gerekirken, ilamın tamamının tekerrüre esas alınması ile yazılı şekilde kararlar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun’un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından TCK’nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkartılarak yerine " Ankara 38. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.09.2015 tarihli 2015/69 E 2015/624 K sayılı ilamında hırsızlık suçu nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 141/1, 143 maddeleri gereğince hükmolunan erteli 1 yıl 3 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınmasına karar verilmesine" ibaresinin eklenmesine karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
3) Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik sanıkların temyiz istemlerinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanıklar hakkında hükmedilen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanıklara zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle sanıkların savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin BOZULMASINA, 29.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.