Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/25881 Esas 2022/6106 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıklar ... ve ... hakkında kamu malına zarar verme suçundan da dava açıldığı halde bu konuda karar verilmemişse de zamanaşımı içerisinde karar verilmesi mümkün görülmüştür.
Sanık ...’nin yokluğunda verilen hükmün, sanığın 07.04.2015 tarihli duruşmada bildirdiği aynı zamanda Mernis adresi de olan bilinen en son adresine 04.01.2016 tarihinde Tebligat Kanunu’nun 21/2 maddesine göre tebliğinden sonra sanığın öğrenme üzerine verdiği 11.04.2016 tarihli eski hale getirme ve temyiz talepli dilekçesinin, Mahkemenin 20.05.2016 tarihli ek kararı ile eski hale getirme konusunda karar verilmesine yer olmadığına ve bu konuda değerlendirme yapılması konusunda dosyanın Yargıtay ilgili ceza dairesine gönderilmesine karar verildiği, yokluğunda verilen kararın sanığın aynı zamanda Mernis adresi de olan bilinen en son adresine 04.01.2016 tarihinde Tebligat Kanunu’nun 21/2 maddesine göre yapılan tebliğin usulüne uygun olmaması nedeniyle geçersiz olduğunun anlaşılması karşısında; 11.04.2016 tarihli temyiz başvurusu ile eski hale getirme isteminin süresinde olduğu kabul edilerek ve katılan kurum vekilinin sadece sanık ... hakkında kurulan beraat hükmünü temyiz ettiği belirlenerek yapılan incelemede;
1) Dosya içerisindeki 27.02.2015 tarihli Suç Yeri Adres Tespit Tutanağı’ndan, katılan kurumun yazışmalarından, sanıklar ... ve ...’nin ifadelerinden, inceleme konusu suç tarihine yakın tarihlerde aynı kuruma yönelik kablo hırsızlığı eylemlerinin anılan sanıklar tarafından işlendiğinden bahsedilmesi ve UYAP kayıtlarından sanıklar ... ve ... hakkında, aynı kuruma yönelik hırsızlık eylemlerinden soruşturma dosyaları bulunduğunun anlaşılması karşısında, mükerrer cezalandırmanın önüne geçilmesi, delillerin birlikte değerlendirilmesi, birbiri ile çelişen hükümler kurulmaması bakımından mümkünse dosyaların birleştirilmesi, birleştirme olanağının kalmaması durumunda ise ilgili dosyaların tüm kısımlarının onaylı bir örneğinin dosya içerisine konularak sonucuna göre sanık ... ve ...’nin hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2) 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanıklar ... ve ... hakkında hükmedilen TCK'nın 142/1-a, 142/5, 143/1 maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca anılan sanıklara zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle sanıklar ... ve ...’nin savunma hakkının kısıtlanması,
3) Tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde sanık ... ile daha önceden herhangi bir husumeti bulunmayan sanıklar ... ile ...’nin aşamalarda, “suça konu kabloları ...’ye sattıklarını” ifade etmeleri, sanık ...’ın da “sanıklar ... ile ...’den birkaç kez hurda malzeme aldığı” yönündeki savunması karşısında, sanık ...’nin hurdacılık mesleğiyle uğraşması nedeniyle kabloların Türk Telekom'a ait olduğunu bilecek durumda olması nedeniyle suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan mahkumiyeti yerine yeterli olmayan ve dosya içeriğiyle uyuşmayan gerekçe ile beraatine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ... ile katılan kurum vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hırsızlık suçu yönünden sair yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 29/03/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.