Esas No: 2020/25870
Karar No: 2022/6070
Karar Tarihi: 29.03.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/25870 Esas 2022/6070 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme tarafından incelenen bir dosyada sanığın hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum olduğu anlaşıldı. Ancak sanığın gerekçeli karar tebliği sırasında askerde olduğu anlaşıldığı için eski hale getirme isteminde bulundu. Bu istek hakkında karar verme yetkisinin Yargıtay'ın ilgili dairesine ait olduğu belirtildi. Ayrıca TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişikliklerin infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği ifade edildi. Mahkeme, temyiz itirazlarının reddedilerek hükümlerin istem gibi onanması kararı almıştır. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli yürürlüğe giren 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı, 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yokluğunda verilen 10.05.2012 tarihli kararın sanığın bilinen son adresine gönderildiği, sanık ile birlikte oturan ...’a tebliğ edildiği, ancak sanığın gerekçeli karar tebliği tarihinde askerde olduğu anlaşılmakla, sanığın 04.03.2016 tarihli dilekçesinde temyiz başvurusu ile birlikte eski hale getirme isteminde de bulunduğu, eski hale getirme isteği hakkında karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK'nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay'ın ilgili dairesine ait olduğundan talebinin kabulüne ilişkin 14.03.2016 tarihli ek kararın hukuki değerden yoksun olması sebebiyle anılan ek karar kaldırılıp, sanığın 04.03.2016 tarihli temyiz talebinin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede,
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 29.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verilmiştir.
