4733 sayılı Yasaya aykırılık - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2014/22250 Esas 2016/4546 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Yasaya aykırılık
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere ve aracın iadesine

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I- Katılan ... idaresi vekilinin sanık ... yönünden temyizi üzerine yapılan incelemede;
Hüküm tarihinde yürürlükte olan 5560 sayılı yasa ile değişik 5271 sayılı CMK.nun 231/12. madde fıkrası uyarınca, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararları temyiz yasa yoluna tabi olmayıp itiraz yasa yoluna tabi olduğu ve bu konuda mahallinde itiraz merciince karar verilmiş olduğu gözetilerek dosyanın incelenmeksizin iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
II- Katılan ... idaresi vekilinin sanık ... yönünden temyizi üzerine yapılan incelemede ise ;
Suçtan doğrudan zarar görmeyen Gümrük Müdürlüğünün kamu davasına katılmasına karar verilmesi de hükmü temyize yetki vermeyeceğinden, Gümrük Müdürlüğü Kurumu vekilinin temyiz isteğinin 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 317.maddesi uyarınca oybirliğiyle REDDİNE,
III- Sanık ..."nın temyizi üzerine yapılan incelemeye gelince ;
Sanığın hapis cezasından TCK 62.maddesi ile indirim yapılırken sonuç cezanın 1 yıl 8 ay hapis cezası olarak tayini yerine 20 ay hapis cezası olarak tespiti aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58 maddesi gereğince tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
24.11.2015 günlü 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.nın 53.maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1.fıkrasının (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm tesisi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nın 322.maddesi uyarınca, hükümden TCK.nın 53.maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması, yerine “24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E. , 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK’nın 53/1-2-3 madde fıkralarının tatbikine,” ifadesinin eklenmesi ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.03.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.