Esas No: 2020/25449
Karar No: 2022/6252
Karar Tarihi: 30.03.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/25449 Esas 2022/6252 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanık ...'in mala zarar verme, kasten yaralama, hakaret ve tehdit suçlarından mahkumiyeti hükmedilmiştir. Ancak katılan sanık ... hakkında cezanın alt sınırı olan 4 ay hapis cezası gözetilmeden, 3 ay hapis cezası verilmiştir. Temyiz olmadığından, bu konuda karar bozulmamıştır. TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, aynı kanunda yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi gerekir. Karara göre, temyiz için neden bulunmamaktadır ve hükümler ONANMIŞTIR.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi, mahkumiyet kararı verilen suçlulara hak yoksunlukları getirmektedir.
7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinde değişiklik yaparak, infaz aşamasında gözetilmesi gereken yasal düzenlemeleri içermektedir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, kasten yaralama, hakaret, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat, ceza verilmesine yer olmadığına
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan sanık ...'in kendi beyanına göre, kendisine yol vermeyen katılan sanık ...'ün aracının yanına gittiği ve ardından kavganın başladığı anlaşıldığından tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Katılan sanık ... hakkında TCK'nın 86/2 maddesi uyarınca ceza tayin edilirken cezanın alt sınırının 4 ay hapis cezası olduğu gözetilmeden 3 ay hapis cezası olarak eksik tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, katılan sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükümleri yönünden,
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA, 30.03.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.
