MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti, hafta tatil ücreti, aylık ücret alacağı, yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde duruşmalı olarak davalılar avukatı tarafından temyiz edilmiş ise de; HUMK.nun 438.maddesi gereğince duruşma isteğinin miktardan reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işyerinde tır şoförü olarak çalıştığını iş sözleşmesinin işverence haksız feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile hafta tatili, fazla çalışma, genel tatil, yıllık izin ve ödenmeyen ücret alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, iş sözleşmesinin haklı olarak feshedildiğini, davacının emeklilik sonrası da işe devam etmek istemesi nedeniyle yeniden işe alındığının ve 04.02.2010-31.05.2010 tarihli arasındaki çalışmasının ise İş Kanunu"nun madde.25/2-g hükmü uyarınca haklı fesih nedeniyle sona erdiğini, davalı şirketlerin birbirinden bağımsız farklı tüzel kişilikler olduğunu, savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının emeklilik nedeniyle iş akdini haklı feshettiğinden kıdem tazminatının kabulüne, ihbar tazminatının reddine, yıllık izin kullanmadığından yıllık ücretli izin alacağının kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı davacının kullandığı yıllık izinler dikkate alınmadan hesaplama yapıldığı ve iş sözleşmesinin devamsızlık nedeniyle haklı feshedildiği gerekçesi ile temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddine,
2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık, yıllık izin alacağının hesabı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 59 uncu maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda, davacının yıllık izinlerinin kullandırılmadığını ileri sürdüğü, işverenin ise temyiz aşamasında yıllık izin belgesini ibraz ederek, davacının yıllık izinlerini kullandığını savunduğu anlaşılmaktadır. Bu savunma ve izin belgesi hakkı ortadan kaldıracak nitelikte olduğundan, yargılamanın her aşamasında değerlendirilmelidir. Dosyada bulunan yıllık izin belgesi davacı asile gösterilip sorularak, kullandığının belirlenmesi takdirde mahsubu ile oluşacak sonuca göre yıllık izin alacağı konusunda bir karar verilmesi gerekir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.