Mahkemesi : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62/1, 50/1a, 52/2-4 maddeleri gereğince mahkûmiyet,

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Oluşa ve dosya kapsamına göre; 101 promil alkollü vaziyette yönetimindeki araç ile, trafik kurallarını dikkate almayarak, kavşağa hızlı girmek suretiyle, iki kişinin basit tıbbi müdahaleyle giderilebilir şekilde yaralanmasına sebebiyet veren sanığın, eyleminde bilinçli taksir koşulları oluştuğu, ancak, 19.12.2006 gün ve 5560 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı TCK"nın 89/5. maddesi hükmü nedeniyle, aynı Kanunun 89/1. maddesi kapsamında kalacak şekilde yaralanan mağdurların şikayetten vazgeçmelerinin, bilinçli taksir halinde dahi geçerli bulunduğu gözetilmeden, mağdurların 18.02.2014 tarihli duruşma sırasında şikayetlerinden vazgeçtiklerini ifade etmeleri ve sanığın da vazgeçmeye açıkça karşı çıkmadığının anlaşılması karşısında; davanın düşmesi yerine yargılamaya devamla yazılı şekilde sanığın mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen hususun aynı kanunun verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün görüldüğünden kamu davasının, 5237 sayılı TCK’nın 89/5, 73/4 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE, 15.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.