Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/532 Esas 2022/6146 Karar Sayılı İlamı

Nitelikli hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal etme suçlarından suça sürüklenen çocuk ...'in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-b, 116/1 ve 31/3. maddeleri uyarınca 1 yıl 4 ay hapis ve 4 ay hapis cezaları ile cezalandırılmasına, cezalarının aynı Kanun'un 51. maddesi gereğince ertelenmesine ve 2 yıl denetime tabi tutulmasına dair İstanbul Anadolu 5. Çocuk Mahkemesinin 08/12/2015 tarihli ve 2015/334 esas, 2015/928 sayılı kararı ile, anılan kararın istinaf edilmeksizin 07/01/2016 tarihinde kesinleşmesini müteakip, sanığın deneme süresi içerisinde 20/10/2017 tarihinde kasıtlı suç işlediğinden bahisle erteli hırsızlık suçundan verilen 2 yıl hapis cezası ile konut dokunulmazlığını ihlal suçundan verilen 4 ay hapis cezasının aynen infazına İstanbul 5. Çocuk Mahkemesinin 04/01/2019 tarihli ve 2015/334 esas, 2015/928 sayılı ek kararına yönelik itirazın reddine ilişkin mercii İstanbul Anadolu Çocuk Ağır Ceza Mahkemesinin 16/04/2020 tarihli ve 2019/465 değişik iş sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 13/01/2021 gün ve 18673-2020-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 05/02/2021 gün ve 2021/11187 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Suça sürüklenen çocuğun erteleme süresinde işlemiş olduğu bir başka suç sebebiyle cezasının aynen infazına dair İstanbul 5. Çocuk Mahkemesinin 04/01/2019 tarihli ve 2015/334 esas, 2015/928 sayılı ek kararı ile anılan karara yönelik itirazın reddine ilişkin mercii İstanbul Anadolu Çocuk Ağır Ceza Mahkemesinin 16/04/2020 tarihli ve 2019/465 değişik iş sayılı kararının, konut dokunulmazlığının ihlali suçu bakımından İstanbul Anadolu 5. Çocuk Mahkemesinin 08/12/2015 tarihli kararının bozulması hâlinde, infaz kabiliyeti olmayacağı değerlendirilerek yapılan incelemede;
1- Nitelikli hırsızlık suçu yönünden İstanbul Anadolu Çocuk Ağır Ceza Mahkemesinin 16/04/2020 tarihli ve 2019/465 değişik iş sayılı kararı hakkında yapılan incelemede;
İstanbul Anadolu 5. Çocuk Mahkemesinin 08/12/2015 tarihli kararında, nitelikli hırsızlık suçundan suça sürüklenen çocuğunun 1 yıl 4 ay hapis cezasına mahkum edildiğinin anlaşılması karşısında, denetim süresi içinde suç işleyen suça sürüklenen çocuk hakkında, en fazla 1 yıl 4 ay hapis cezasının aynen infazına karar verilmesi gerektiği halde, adı geçen suçtan 2 yıl hapis cezasının aynen infazına karar verilerek fazla ceza tayin edildiği cihetle, hırsızlık suçu yönünden itirazın belirtilen nedenlerle kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde,
2- Konut Dokunulmazlığını ihlal suçu yönünden İstanbul Anadolu 5. Çocuk Mahkemesinin 08/12/2015 tarihli ve 2015/334 esas, 2015/928 sayılı kararı hakkında yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre, kayden 06/06/1994 doğumlu olan ve suçun işlendiği 25/02/2012 tarihi itibariyle 18 yaşını tamamlamamış bulunan, dosyada mevcut adli sicil kaydına göre de suç tarihinden önce hapis cezasına ilişkin mahkumiyeti bulunmayan suça sürüklenen çocuk hakkında konut dokunulmazlığını ihlal etme suçundan belirlenen 4 ay hapis cezasının kısa süreli olması karşısında, 5237 sayılı Kanun'un 50/3. maddesindeki “Daha önce hapis cezasına mahkûm edilmemiş olmak koşuluyla, mahkûm olunan otuz gün ve daha az süreli hapis cezası ile fiili işlediği tarihte onsekiz yaşını doldurmamış veya altmışbeş yaşını bitirmiş bulunanların mahkûm edildiği bir yıl veya daha az süreli hapis cezası, birinci fıkrada yazılı seçenek yaptırımlardan birine çevrilir” hükmü uyarınca anılan maddenin 1. fıkrası bentlerindeki seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesinin zorunlu olduğunun gözetilmemesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun'un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu'nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, müşteki ...’in yokluğunda verilen 08/12/2015 tarihli kararın doğrudan MERNİS adresine Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince “MERNİS adresi” ibaresi ile çıkarılan tebligatın usule aykırı olmasından dolayı kararın kesinleşmediği, denetim süresinin de işlemeye başlamadığı, denetim süresinde kasıtlı bir suç işlemesi nedeniyle sonradan verilen erteli cezanın aynen infazına ilişkin 04/01/2019 tarihli kararın ve bu karara karşı yapılan itiraz sonucu itirazın reddine ilişkin İstanbul Anadolu Çocuk Ağır Ceza Mahkemesinin 16/04/2019 tarihli ve 2019/465 değişik iş sayılı kararının da yok hükmünde olduğu anlaşıldığından, kanun yararına bozmaya konu yapılamayacak olması nedeniyle (İSTANBUL ANADOLU) 5. Çocuk Mahkemesinin 08/12/2015 tarihli ve 2015/334 E., 2015/928 K. sayılı ve (İSTANBUL ANADOLU) Çocuk Ağır Ceza Mahkemesinin 16/04/2019 tarihli ve 2019/465 Değişik İş sayılı kararlarına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 30/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.