Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava, davacının davalı işveren yanında geçen çalışmaları yönünden itibari hizmet süresinin/fiili hizmet süresi zammının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkeme, ilâmında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalılar vekillerinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 297. maddesinin (2). fıkrasında “hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, mümkünse sıra numarası altında açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir”, hükmü öngörülmüş olup, 5510 sayılı Yasanın 40. maddesinin 1. fıkrasının “Aşağıda belirtilen işyerlerinde ve işlerde 4 üncü maddenin birinci fıkrasının (a) ve (c) bentleri kapsamında çalışan sigortalıların prim ödeme gün sayılarına, bu işyerlerinde ve işlerde geçen çalışma sürelerinin her 360 günü için karşılarında gösterilen gün sayıları, fiilî hizmet süresi zammı olarak eklenir. 360 günden eksik sürelere ait fiilî hizmet süresi zammı, 360 gün için eklenen fiilî hizmet süresi ile orantılı olarak belirlenir. …” hükmü gereği, davacının 01.10.2008 – 09.06.2011 tarihleri arasında davalı işyerinde çalışılan, sigorta primi ödenmiş günleri x 9/36 (2. fıkra 11. bent) formülüyle hesaplanan 969x9/36=242 gün fiili hizmet zammı süresi bulunduğunun ve bu sürenin prim ödeme gün sayısına fiili hizmet zammı süresi olarak eklenmesi gerektiğinin tespitine karar verilmesi gerekirken, infazda tereddüt oluşturacak şekilde “01/10/2008- 09/06/2011 tarihleri arası kuruma
bildirilen prim ödeme gün sayısı üzerinden gerçekleşen çalışmaları yönünden 5510 sayılı yasanın 40. madde de(Tablo Sıra No:11) belirtilen itibari hizmet süresinden yararlanması gerektiğinin tespitine” karar verilmesi ve davalı Üniversitenin 2547 Sayılı Yasa’ nın 56/b ve “ Vakıflarca kurulacak yükseköğretim kurumları, bu Kanunun 56 ncı maddesinde yer alan mali kolaylıklardan, muafiyetlerden ve istisnalardan aynen istifade ederler” şeklindeki Ek Madde 7 delaleti ile Harçlar Yasa’ sının 13/j maddesi uyarınca harçtan muaf olduğunun gözetilmemesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; bu aykırılıkların giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ : Hüküm fıkrasının fiili hizmet zammına yönelik 2. bendinin silinerek, yerine, “davacının 01.10.2008 – 09.06.2011 tarihleri arasında davalı işyerinde çalışılan, sigorta primi ödenmiş günleri x 9/36 (2. fıkra 11. bent) formülüyle hesaplanan 969x9/36=242 gün fiili hizmet zammı süresi bulunduğunun ve bu sürenin prim ödeme gün sayısına fiili hizmet zammı süresi olarak eklenmesi gerektiğinin tespitine, fazlaya ilişkin istemin reddine” cümlesinin; hükmün harç ile ilgili 3. ve 4. bendlerinin silinerek, yerine “ Davalılar harçtan muaf olduklarından harç alınmasına yer olmadığına, peşin alınan harcın talep ve karar kesinleşmesi halinde davacıya iadesine,” cümlesinin, yazılmasına ve hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16.06.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.