Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/7184 Esas 2020/11946 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/7184
Karar No: 2020/11946
Karar Tarihi: 24.11.2020

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/7184 Esas 2020/11946 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen hırsızlık davasında sanığın suçun işlendiği kabul edilerek mahkumiyet kararı verilmiştir. Dosya incelendikten sonra, suç tarihinde yürürlükte olan 765 sayılı TCK'nın lehe olduğu belirlenerek, bu kanunun uygulanması gerektiği sonucuna varılmıştır. Ancak, sanığa verilen cezanın 5237 sayılı Yasa'nın 53. maddesi gereğince hapis cezası nedeniyle hak yoksunluklarına karar verilmesi, karma uygulama yapılarak hükmün karıştırılmasına neden olmuştur. Bu nedenle hüküm bozulmuş ve sanığın tekrar yargılanmasına gerek olmadığı belirtilerek, TCK'nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması suretiyle hüküm düzeltilmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 765 sayılı TCK, 493/2, 522, 523, 59 maddeleri, 5237 sayılı Yasa'nın 53. maddesi, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nun 322. maddesi.

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2020/7184 E. , 2020/11946 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Lehe kanun uygulamasında eski ve yeni kanun hükümlerinin blok olarak uygulanması, ortaya çıkan somut cezaların karşılaştırılması suretiyle lehe olan kanunun belirlenmesi gerekmekte ise de;
Suç tarihi itibariyle yürürlükte olan 765 sayılı yasa uyarınca gece hükümlerinin uygulanamayacağı ve sonuç olarak 765 sayılı TCK’nın lehe olduğu değerlendirilmiş ve bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık hakkında 765 sayılı TCK’nın lehe olduğu kabul edilerek aynı Kanun"un 493/2,522,523, 59, maddeleri ile ceza tayin olunduğu halde, 5237 sayılı Yasa"nın 53. maddesi gereğince hapis cezası nedeniyle hak yoksunluklarına karar verilmek suretiyle karma uygulama yapılarak hükmün karıştırılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24.11.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.