Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26851 Esas 2022/6162 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
O yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin sanık lehine olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanığın, üzerinde kontak anahtarı bırakılmış olan müştekiye ait motosikleti çalması şeklindeki eyleminin, 5237 TCK'nın 141/1. maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğu gözetilmeden aynı Kanun’un 142/1-e. maddesi ile uygulama yapılması,
2- Müştekinin soruşturma aşamasında alınan ifadesine göre, atılı suçun 01/09/2015 günü saat 23.00 ila 02/09/2015 günü saat 09.00 arasında bilinmeyen bir zamanda işlendiği anlaşıldığından, UYAP'tan alınan güneşin doğuş ve batış çizelgesine göre, yaz saati uygulaması da dikkate alındığında, suç tarihinde, güneşin doğuş saatinin 05.40 olduğu, gece vaktinin 04.40'da sona erdiği belirlenmekle, şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereği hırsızlık suçunun sanık lehine gündüz sayılan zaman dilimi içerisinde işlendiğinin kabul edilmesi gerektiği gözetilmeden, hırsızlık suçundan hükmolunan cezanın 5237 sayılı TCK'nın 143/1. maddesiyle artırılması,
3- Kolluk görevlilerince düzenlenen 04/09/2015 tarihli yakalama ve muhafaza altına alma tutanağına göre, yapılan bir ihbar üzerine sanığın suça konu motosikleti kullanırken durdurulup yakalandığı, plakadan yapılan araştırmada çalıntı müracaatının olduğu tespit edilip motosikletin kolluk görevlilerince müştekiye teslim edildiği ve sanık tarafından gerçekleştirilmiş herhangi bir rızai iadenin bulunmadığının anlaşıldığı olayda, sanık hakkında koşulları bulunmayan 5237 sayılı TCK'nın 168/1. maddesindeki etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
4- Sanığın adli sicil kaydında bulunan ve tekerrüre esas alınan Pazar Asliye Ceza Mahkemesinin 22/02/2013 tarihli ve 2012/164 Esas, 2013/124 Karar sayılı kararına konu suçu işlediği sırada sanığın on sekiz yaşını tamamlamadığı, 5237 sayılı TCK'nın 58/5. maddesi hükmüne göre anılan karar nedeniyle sanığın mükerrir sayılamayacağı ve sanığın suç tarihi itibariyle de adli sicil kaydında başkaca bir mahkumiyet kaydının bulunmadığı gözetilmeden, 5237 sayılı TCK'nın 58/6. maddesi gereğince sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve buna bağlı olarak denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde ceza miktarı yönünden 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 30/03/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.