5607 sayılı yasaya muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2014/24914 Esas 2016/4447 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/24914
Karar No: 2016/4447

5607 sayılı yasaya muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2014/24914 Esas 2016/4447 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, 5607 sayılı yasaya muhalefet suçundan sanığı suçlu bulmuş ve hüküm giydirmiştir. Sanık müdafi, gıyabi mahkumiyet kararının usulsüz tebliğ edildiğini belirterek temyiz talebinde bulunmuştur. Temyiz incelemesinde, olayın suç tarihinde yürürlükte olan 5607 sayılı kanun ile suç tarihinden sonra yürürlüğe giren 6545 sayılı kanunun ilgili bütün hükümleri uygulanarak lehe olan yasanın belirlenmesi ve sonucuna göre hüküm kurulması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi tarafından 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Kararın kanun maddeleri: 5607 sayılı kanunun 3/5. ve 3/10. maddeleri, 6545 sayılı kanunun 3/5. ve 3/10. maddeleri, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

7. Ceza Dairesi 2014/24914 E. , 2016/4447 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı yasaya muhalefet
HÜKÜM : 02/04/2014 tarihli karar ile hükümlülük ve müsadere, 16/06/2014 tarihli ek karar ile temyiz talebinin reddine

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanık müdafiinin 02/07/2014 tarihli dilekçesiyle, gıyabi mahkumiyet kararına ilişkin yapılan tebligatın usulsüz olduğunu belirterek temyiz talebinde bulunmasına göre; sanığa gıyabında verilen kararın, sanığın bilinen en son adresi olan ve yargılama aşamasında bildirilen adresine tebliğ edilmesi bu adrese çıkartılacak tebligatın bila-tebliğ iade edilmesi halinde ise, 6099 sayılı Yasa ile değişik 7201 sayılı Yasa’nın 21/2. maddesi uyarınca mernis adresine tebligat yapılması gerekirken, yargılamada bildirdiği sokak bina ve iç kapı numarası belirtilmeyen son adresinde 7201 sayılı Yasa’nın 21/2. maddesi kapsamında tebligat yapılması usulsüz olduğundan, sanık müdafiinin süresinden sonra yapılan temyiz talebinin reddine dair mahkemenin 16.06.2014 gün ve 2013/217 Esas, 2014/74 Karar sayılı ek kararının kaldırılarak sanık müdafiinin öğrenme üzerine temyiz isteği yasal süresinde kabul edilerek 02.04.2014 tarihli hükme yönelik yapılan temyiz incelemesinde;
Suça konu eylemin 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı yasa ile değişik 5607 sayılı kanunun 3/5. ve 3/10. maddeleri kapsamında da değerlendirilmesi gerektiğinden, olaya, suç tarihinde yürürlükte bulunan 6455 sayılı yasa ile değişik 5607 sayılı kanun ile suç tarihinden sonra yürürlüğe giren 6545 sayılı yasa ile değişik 5607 sayılı kanunun ilgili bütün hükümleri uygulanarak elde edilecek sonuçların birbiriyle karşılaştırılması ve karar yerinde tartışılması suretiyle lehe olan yasanın belirlemesi ve sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi,
24.11.2015 günlü 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24/03/2016 günü oybirliğiyle karar verildi.