Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/500 Esas 2022/6150 Karar Sayılı İlamı

Geceleyin konut dokunulmazlığını ihlal etme suçundan sanık ...'un, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 116/1-4 ve 62/1. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Sivas 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/10/2013 tarihli ve 2011/113 esas, 2013/481 sayılı kararının 28/01/2014 tarihinde kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içerisinde suç işlemediğinden bahisle hakkındaki kamu davasının düşürülmesi talebi üzerine, 5271 sayılı Kanun’un 231/10. maddesi uyarınca sanık hakkındaki kamu davasının ortadan kaldırılması suretiyle düşürülmesine dair Sivas 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/10/2020 tarihli ve 2011/113 esas, 2013/481sayılı ek kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 09/11/2021 gün ve 11892-2021 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24/12/2021 gün ve 2021/138241 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, 5271 sayılı Kanun'un 231. maddesinin 10. fıkrasında yer alan “Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlenmediği ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere uygun davranıldığı takdirde, açıklanması geri bırakılan hüküm ortadan kaldırılarak, davanın düşmesi kararı verilir” şeklindeki ve aynı maddenin 11. fıkrasında yer alan “Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranması halinde, mahkeme hükmü açıklar.” şeklindeki düzenlemelere nazaran ve benzer bir olaya ilişkin Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 29/06/2020 tarihli ve 2019/26773 esas, 2020/14447 karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere; düşme kararı verilebilmesi için sanığın deneme süresi içerisinde kasten yeni bir suçu işlememesi gerektiği, oysa ki sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın 28/01/2014 tarihinde kesinleştiği, 5 yıllık denetim süresinin anılan tarih itibarıyla başladığı, söz konusu tarihten itibaren 5 yıllık denetim süresi dolmadan, 14/03/2018 tarihinde sanığın işlemiş olduğu kasıtlı suç sebebiyle Ankara 35. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/10/2020 tarihli ve 2019/48 esas, 2020/660 sayılı kararı ile mahkum olduğu cezaların anılan Mahkemenin 27/10/2020 tarihli düşme kararından önce 22/10/2020 tarihinde kesinleşmiş olduğu nazara alındığında, hükmün açıklanmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde davanın düşmesine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Dosya kapsamına göre, 5271 sayılı Kanun'un 231. maddesinin 10. fıkrasında yer alan “Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlenmediği ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere uygun davranıldığı takdirde, açıklanması geri bırakılan hüküm ortadan kaldırılarak, davanın düşmesi kararı verilir” şeklindeki ve aynı maddenin 11. fıkrasında yer alan “Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranması halinde, mahkeme hükmü açıklar.” şeklindeki düzenlemeleri uyarınca; düşme kararı verilebilmesi için sanığın deneme süresi içerisinde kasten yeni bir suçu işlememesi gerektiği, oysa ki sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın 28/01/2014 tarihinde kesinleştiği, 5 yıllık denetim süresinin anılan tarih itibarıyla başladığı, söz konusu tarihten itibaren 5 yıllık denetim süresi dolmadan, 14/03/2018 tarihinde sanığın işlemiş olduğu kasıtlı suç sebebiyle Ankara 35. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/10/2020 tarihli ve 2019/48 esas, 2020/660 sayılı kararı ile mahkum olduğu, cezaların mahkemenin 27/10/2020 tarihli düşme kararından önce 22/10/2020 tarihinde kesinleşmiş olduğu nazara alındığında, hükmün açıklanmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde davanın düşmesine karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden, (SİVAS) 2. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 27.10.2020 tarihli ve 2011/113 E., 2013/481 K. sayılı kararının belirtilen nedenle 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca aleyhe sonuç doğurmamak üzere BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkra (b) bendi uyarınca sonraki işlemlerin yerel mahkemece yerine getirilmesine, 30/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.