MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda hükümlünün 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 143/1, 31/3 ve 62. maddeleri gereğince 4 yıl 2 ay hapis cezası ile mahkûmiyetine dair kurulan 28/09/2017 tarihli ve 2017/506 E., 2017/662 K. sayılı ilamın hükümlü tarafından istinaf edilmesi üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 13. Ceza Dairesince gerçekleştirilen inceleme neticesinde istinaf başvurusunun esastan reddine dair 14/12/2017 tarihli ve 2017/2657 E. 2017/2606 K. sayılı kararın 5271 sayılı CMK’nın 286. maddesi uyarınca kesin olarak verilmesinin ardından, hükümlü tarafından sunulan 09/12/2019 günlü dilekçe ile temyiz talebinde bulunması üzerine ilk derece mahkemesince, “Bölge Adliye Mahkemesi tarafından kararın esastan reddine karar verildiği gerekçesi ile hükümlünün istinaf talebinin reddine” dair verilen 11/12/2019 tarihli ve 2017/506 E., 2017/662 K. sayılı ek karar temyiz edilmiş ise de;
İlk derece mahkemesi tarafından atılı suçtan dolayı hükümlünün neticeten 4 yıl 2 ay hapis cezası ile mahkûmiyetine ilişkin kurulan 28/09/2017 tarihli kararla ilgili istinaf incelemesini yapan bölge adliye mahkemesince vaki istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen 14/12/2017 tarihli hüküm 5271 sayılı CMK’nın 286. maddesi gereğince kesin olup, hükümlünün temyiz dilekçesiyle ilgili bölge adliye mahkemesince aynı Kanun’un 296/1. maddesi uyarınca değerlendirme yapılıp karar verilmesi gerekirken, bu konuda ilk derece mahkemesince verilen 11/12/2019 tarihli ek kararın hukuken geçersiz olduğu ve ortada temyiz incelemesine konu bir hüküm bulunmadığı anlaşıldığından, hükümlünün dilekçesiyle ilgili bölge adliye mahkemesince değerlendirme yapılması için dosyanın incelenmeksizin mahalline İADE edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 30/09/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.