Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/20826 Esas 2015/8215 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK"nın 223/2-b maddesi gereği beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay nedeniyle yaralanan 7 yaşındaki mağdura atanan zorunlu vekilin şikayetçi olduğunu beyan etmesine rağmen CMK"nın 238/2. maddesi gereğince kendisine katılma hakkının hatırlatılmadığı, meydana gelen olayda yaralanması nedeniyle CMK"nın 260. maddesi gereğince katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar gördüğü anlaşılan ve vekili aracılığı ile hükmü temyiz etmek suretiyle katılma iradesini ortaya koyan mağdurun 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmasına, vekilinin de katılan vekili olarak kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında yüklenen suç açısından taksirinin bulunmadığı, gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddine ancak;
Hükmün gerekçesinde sanığın kusursuz olduğu kanaatine varılarak hakkında beraat kararı verildiğinin kabulüne rağmen hüküm fıkrasında "yüklenen suçun sanık tarafından işlenmediğinin sabit olması” nedeniyle beraatine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 1. fıkrasınının tamamen hükümden çıkarılarak yerine “Her ne kadar sanık hakkında TCK"nın 89/1. maddesi gereğince taksirle yaralama suçundan dava açılmış ise de yüklenen suç açısından sanığın kusurunun bulunmaması nedeniyle CMK"nın 223/2-c maddesi uyarınca BERAATİNE” ifadesinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan beraate ilişkin hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.