Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/14469 Esas 2020/19516 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/14469
Karar No: 2020/19516
Karar Tarihi: 17.12.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/14469 Esas 2020/19516 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında kasten yaralama suçundan mahkumiyet hükmü vermiştir. Ancak, sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas mahkumiyet hükmü olduğu halde, mahkemece verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmemiştir. Ayrıca, mağdurun tedavi evrakları yeterli olmaması nedeniyle en yakın Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğüne sevk edilerek, 5237 sayılı TCK'nin 86 ve 87. maddelerinde belirlenen ölçütlere göre rapor alınması gerektiği gözetilmeden, yetersiz rapora dayanılarak eksik inceleme ile hüküm kurulmuştur. Sanığın eylemini silahtan sayılan sandalye ile gerçekleştirdiği, ancak cezasında bu nedenle arttırım yapılmadığı ve sanığın hak yoksunluklarına karar verilmemiştir. Bu nedenlerle, karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58/6. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86 ve 87. maddeleri
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 6/1-f.4 maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/3-e maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 6723 sayılı Kanunun 33. maddesi
- 5320 sayılı Kan

(Kapatılan)3. Ceza Dairesi 2020/14469 E. , 2020/19516 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas mahkumiyet hükmü olduğu halde, sanık hakkında tayin olunan cezanın 5237 sayılı TCK"nin 58/6. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Mağdurun yaralanmasına ilişkin ... Devlet Hastanesinden 25.08.2015 tarihli raporunun geçici rapor olduğu ve hükme esas alınacak ölçüde yeterli olmaması nedeniyle, mağdurun tedavi evrakları, geçici ve kesin raporlarıyla birlikte en yakın Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğüne sevk edilerek, hususlarını gösterir şekilde, 5237 sayılı TCK"nin 86 ve 87. maddelerinde belirlenen ölçütlere göre rapor alınması gerektiği gözetilmeden, yetersiz rapora dayanılarak eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2) Sanığın eylemini 5237 sayılı TCK"nin 6/1-f.4 maddesine göre silahtan sayılan sandalye ile gerçekleştirdiğinin tüm dosya kapsamından anlaşılması ve mahkemece gerekçeli kararda sanığın eylemini sandalye ile gerçekleştirdiğinin kabul edilmesi karşısında sanığın cezasında 5237 sayılı TCK"nin 86/3-e maddesine göre arttırım yapılmayarak eksik ceza tayin edilmesi,
3) Sanık hakkında kasıtlı suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak TCK"nin 53. maddesinde belirtilen hak yoksunluklarına karar verilmemiş ise de, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile bazı kısımların iptal edilmesi hususu da dikkate alınarak sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ceza miktarı açısından CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 17.12.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.