Hırsızlığa teşebbüs - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2013/1655 Esas 2014/4561 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/1655
Karar No: 2014/4561
Karar Tarihi: 17.02.2014

Hırsızlığa teşebbüs - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2013/1655 Esas 2014/4561 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, gece para için hırsızlık yapmak üzere bir aracın kilitlerini açarken yakalandı ve asliye ceza mahkemesi tarafından hırsızlığa teşebbüs suçundan mahkum edildi. Ancak, mahkeme sanığın suçunun 5237 sayılı TCK'nın 142/2-d maddesiyle uyumlu olduğunu değerlendirmedi ve birincil suç maddesi olan 142/1-b yerine uyguladı. Ayrıca, sanık hakkında tekrar suç işlediği için 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesi uygulanmadı. Bu nedenle, karar temyiz edildi ve Yargıtay sanığın suçlu olduğunu onadı. Ancak Yargıtay, sanığın cezasının infazının tamamlanmasına kadar kendi alt soyu üzerindeki haklardan yoksun bırakılması gerektiğini göz ardı ettiği için kararı bozdu. 5237 sayılı TCK'nın 53/1-c maddesi uyarınca, sanık cezasını tamamlayana kadar sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerinden yoksun bırakılmalıdır. 53/3 maddesi uyarınca ise, koşullu salıverildikten sonra kendi alt soyu ile ilgili haklarını geri kazanabilir.
Kanun Maddeleri:
5237 sayılı TCK'nın 142/1-b, 142/2-d, 53/1-c, 53/3.

13. Ceza Dairesi 2013/1655 E. , 2014/4561 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlığa teşebbüs
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık ...’nün suç tarihinde gece vakti mağdura ait kapıları kilitli park halindeki aracın sağ ön kapısını anahtarla açtığı sırada ihbar üzerine gelen kolluk görevlilerine yakalandığının anlaşılması karşısında; eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/2-d maddesine uyduğu gözetilmeyerek, aynı Kanunun 142/1-b maddesi ile hüküm kurulması; yine tekerrüre esas eski hükümlülüğü bulunduğu ve koşulları oluştuğu halde, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanmaması karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Kasten işlemiş olduğu suçtan, hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 53/1.maddesinin “c” bendinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, yalnızca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise, anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nün temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından ‘‘53/1. maddesinin uygulanmasına’’ ilişkin bölüm çıkarılarak, yerlerine ‘‘53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına’’ cümlesinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,17.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.