MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit, mala zarar verme, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafinin temyiz talebinin reddine dair 23.09.2014 tarihli ek karara yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
6217 sayılı Yasanın 26. maddesiyle 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 2. maddesi uyarınca, sanık hakkında doğrudan tayin olunan adli para cezasının miktarına göre hükmün kesin nitelikte olduğu anlaşılmakla; yerel mahkeme tarafından CMUK.nun 315. maddesi uyarınca temyiz isteminin reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafinin ek karara yönelik temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararın ONANMASINA,
2- Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanık müdafinin sübuta yönelik temyiz itirazının reddiyle hükmün ONANMASINA,
3- Sanık hakkında mala zarar verme suçu yönünden kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde ise;
Dosyadaki nüfus kayıt örneğine göre, müştekilerin oğlu olduğu anlaşılan sanık hakkında mala zarar verme suçu yönünden 5237 sayılı TCK"nun 167/1-b ve 5271 sayılı CMK.nun 223/4-b maddeleri kapsamında şahsi cezasızlık hükümleri gereğince ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde mahkûmiyetine hükmolunması,Yasaya aykırı, sanık müdafinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK.nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 08.01.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.