Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2020/3578 Esas 2020/5037 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3578
Karar No: 2020/5037
Karar Tarihi: 09.06.2020

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2020/3578 Esas 2020/5037 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hırsızlık suçuna ilişkin hüküm temyiz edilmiştir. Temyiz başvurusunda sanığın savunma hakkının kısıtlanması ve uzlaştırma işlemlerine uygun olarak sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Mahkeme dosya ve duruşma tutanaklarını ve kanıtları inceledikten sonra suçun sanık tarafından işlendiğini kabul etmiştir. Ancak, sanığın savunma hakkının kısıtlanması ve uzlaştırma işlemlerinin yerine getirilmesi gerektiği yönündeki temyiz nedenleri kabul edilmiştir. Bu nedenle karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141/1. maddesi (hırsızlık suçu)
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 226. maddesi (ek savunma hakkı)
- 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 34. maddesi (hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alınması)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7/2. maddesi (kanunların çakıştığı durumlarda fail lehine olanın uygulanması)
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. ve 254. maddeleri (uzlaştırma işlemleri)

17. Ceza Dairesi 2020/3578 E. , 2020/5037 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Mahkemenin nitelendirmesi doğru kabul edildiğinden tebliğnamedeki bozma nedenine iştirak edilmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık hakkında düzenlenen iddianamede 5237 sayılı TCK"nun 141/1. maddesinin uygulanması istenmediği halde, 5271 sayılı CMK"nun 226. maddesi uyarınca ek savunma hakkı verilmeden anılan madde uygulanarak savunma hakkının kısıtlanması,
2-Kabule göre de; hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nın 141. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca; ""Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur."" hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK"nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanun"un 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 09.06.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.