Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, TCK’nın 50/6, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi ile birlikte TCK"nın 50/6. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, süre tutum dilekçesi vererek kararı temyiz eden sanık müdafinin, sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık sürücünün sevk ve idaresindeki minibüs ile gece vakti aydınlatmanın bulunduğu meskun mahalde seyir halindeyken kurallara aykırı olarak tek yönlü yolda sola manevra ile ters yöne girerek normal şekilde şeridinde seyir halinde olan sürücü ...’ın idaresindeki motosiklete çarpması sonucu, motosikette yolcu olarak bulunan ...’nin yaşam fonksiyonlarının Ağır (6) derecede etkileyecek nitelikte kemik kırığı oluşmasına, ...’ın ise her ne kadar Büyükçekmece Adli Tıp Şube Müdürlüğü tarafından tanzim edilen raporda; vücudunda tıbbi tedavi gerektirecek lezyon tarif edilmediği belirtilmiş ise de yapılan muayenesinde baş ve boyunda ağrı olduğunun belirtildiği, katılanın da alınan beyanında olay nedeniyle yaralandığını belirttiği, bu nedenle sanığın tamamen kusurlu olarak iki kişinin yaralanmasına neden olduğu olayda, sanığın ters yöne girdiği tespit olunmasına rağmen bilinçli taksir koşullarının oluştuğu gözetilmeden TCK’nın 22/3. maddesinin uygulanmaması suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA; aynı Kanunun 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı yönünden sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına; 13/01/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.