Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2019/4916 Esas 2020/5270 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/4916
Karar No: 2020/5270
Karar Tarihi: 07.10.2020

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2019/4916 Esas 2020/5270 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, motosikletiyle seyir halindeyken plakası tespit edilemeyen bir minibüsün çarpması sonucu yaralanmış ve kusursuz olduğunu iddia etmiştir. 5684 sayılı Sigortacılık Kanunu'nun 14. maddesi ile yönetmeliğinin 9. maddesi uyarınca karşı araç ve sürücüsü tespit edilemediğinde davalının sorumlu olduğunu belirterek maddi tazminat talebinde bulunmuştur. Mahkeme, davanın reddine karar vermiş ve istinaf başvurusu da reddedilmiştir. Temyiz istemi de kesinlik sınırı nedeniyle reddedilmiştir.
Kanun maddeleri şu şekilde açıklanabilir:
- 5684 sayılı Sigortacılık Kanunu'nun 14. maddesi: Karşı tarafta poliçesi olmayan bir aracın neden olduğu zararlar, karşıtarafla birlikte tazmin edilir.
- Yönetmeliğinin 9. maddesi: Karşı araç ve sürücüsü tespit edilemeyen trafik kazalarında, zarar gören kişi veya kişilerin tazminat talepleri, mağduriyetin boyutuna göre trafik sigorta poliçesi sahibinin yanı sıra, sigortalı olan araçlardan taksim edilir.

17. Hukuk Dairesi 2019/4916 E. , 2020/5270 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Antalya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
- K A R A R -
Davacı vekili; 04/11/2014 tarihinde müvekkilinin idaresindeki ... plakalı motosiklet ile seyir halinde olduğu sırada sol tarafından gelen ve sürücüsü, plakası tespit edilemeyen beyaz renkli ... marka eski model minibüsün motosiklete çarpmasıyla meydana gelen kazada davacının ağır yaralandığını, geçici ve kalıcı iş göremezliğe maruz kaldığını, kazada davacının herhangi bir biçimde kusuru bulunmadığı, 5684 sayılı Sigortacılık Kanunu 14. maddesi ile ... Yönetmeliğinin 9. maddesi uyarınca karşı araç ve sürücüsü tespit edilemediğinde meydana gelen zararda davalının sorumlu olduğunu belirterek HMK 107. maddesi uyarınca belirsiz alacak davası olarak şimdilik 2.000,00 TL maddi tazminatın kazadan işleyecek faiziyle davalıdan tahsilini talep etmiştir. Islahla talebini 45.088,55 TL"ye yükseltmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; davanın reddine karar verilmiş; Antalya Bölge Adliye Mahkemesi’nce, tüm dosya kapsamına göre, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine, karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2019 yılı için 58.800,00 TL"dir.
Temyize konu edilen karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin davacıya ilişkin hükmün kesin olması nedeni ile reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin miktar yönünden kesin olması nedeniyle REDDİNE, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi’ne gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 07/10/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.