Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/25945 Esas 2022/6418 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın, 5271 sayılı CMK'nın 231/12. maddesi uyarınca itiraza tabi olduğu, bu kararın temyizinin mümkün olmadığı, sanığın itiraz dilekçesi üzerine itiraz mercii olan Hatay 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 19.02.2016 tarihli, 2016/274 D.İş sayılı kararıyla incelenerek itirazın reddine karar verildiği anlaşıldığından, dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
II- Sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanık ... müdafii ile sanık ...’nun temyiz isteminin CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
III- Sanık ... hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından, sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Dosya içeriğine göre sanık ... müdafiinin diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Müştekiye ait işyerinden bir adet Apple marka bilgisayar, dört adet bilgisayar monitörü ve bir kısım bilgisayar aparatlarının çalınması üzerine yürütülen soruşturmada, Apple marka bilgisayarın açıldığının sinyal bilgisi üzerine sinyal gelen adrese gidildiğinde tanık ... tarafından bilgisayara format attırılmaya çalışıldığının görüldüğü, tanık ...’in bilgisayarı sanıklardan ...’ın format atması için getirdiğini beyan etmesi üzerine araba kiralama işi yapan sanık ...’ın işyerine gidildiğinde, ... suça konu bilgisayarı ... ve ... isimli şahıslardan kiralık araçla yapılan kazadan kaynaklanan zararının karşılığında aldığını beyan ettiği, bu sırada işyerine gelen ...’ın yakalanması üzerine de sanık ...’ın ikrar edip hırsızlığı ... isimli arkadaşı ile birlikte sanık ...’ın azmettirmesi ve girecekleri işyerini göstermesi üzerine gerçekleştirdiklerini ve hırsızlık sonrasında ... ile buluştuklarını ve çalınan malzemeler içerisinden bir bilgisayarı ...’ın seçip aldığını beyan ettiği, müştekiye ait işyerinin güvenlik kamera kayıtlarına yönelik incelemede işyerine girenlerin sanık ... ile sonradan vefat eden ... isimli kişilerin olduğunun belirtildiği, ölü sanık ...’in soruşturma aşamasındaki beyanında atılı suçlamaları kabul etmeyerek ...’ın elindeki bilgisayarı satmak istemesi üzerine satışa aracılık ederek sanık ...’la tanıştırdığını, satış parası üzerinden de kendisinin ...’a araç kirası nedeniyle olan borcunu ödediğini, ...’ın hırsızlığa azmettirmediği beyan ederek sanık ...’ın beyanlarını doğrulamadığı anlaşılmakla; sanık ...’ın atfı cürüm niteliğindeki beyanlarından başka sanık ...'ın hırsızlık suçuna azmettirdiğine dair mahkumiyetine yeterli, her türlü şüpheden uzak, somut ve kesin delil bulunmadığı, ancak suça konu Apple marka bilgisayarı 500,00 TL gibi düşük bir miktara alması nedeniyle hırsızlık konusu olabileceğini bilebilecek durumda olması nazara alındığında eyleminin, 5237 sayılı TCK’nın 165. maddesinde tanımlanan suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfının değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek bu suçtan mahkumiyet ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan ise beraati yerine yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Yukarıdaki bozma nedenine bağlı olarak sanık ...'ın eylemine uyan 5237 sayılı TCK’nın 165. maddesinde düzenlenen suçun 24.10.2019 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ile uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3- Sanık ... yönünden kurulan hırsızlık hükmü yönünden, 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının beş yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli ve 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafii ile sanık ...’nun temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, (sanık ... yönünden diğer yönleri incelenmeyen) hükümlerin açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 31.03.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.