Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2017/7668 Esas 2017/17128 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki kiralananın tahliyesi ve alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalılardan ... tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; maliki olduğu dava konusu taşınmazda, davalıların sözlü kira ilişkisi gereği kiracısı olduklarını, 2014 yılı kira bedelinin ise aylık 800,00-TL olup, davalıların 2014 yılı 12 aylık toplam 9.600,00-TL kira bedelini gönderilen ihtarname ile verilen süreye rağmen ödemediklerini, davalıların kiralanandan tahliyesine ve 9.600,00 TL birikmiş kira alacağının yasal faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılardan ...; davacının kiracısı olmadığını, taşınmazda herhangi bir işletmesi ya da kullandığı işyerinin mevcut olmadığını belirterek davanın reddini dilemiş, diğer davalı ise davaya cevap vermemiş, duruşmalara katılmamıştır.
Mahkemece; davanın ... yönünden kısmen kabulü ile 8.142,00 TL kira bedelinin tahsiline ve kiralananın tahliyesine, ... yönünden davanın reddine karar verilmiş, hüküm davalılardan ... tarafından temyiz edilmiştir.
İspatın konusunu tarafların üzerinde anlaşamadıkları ve uyuşmazlığın çözümünde etkili olabilecek çekişmeli vakıalar oluşturur. HMK’nun ispat yükünü düzenleyen 190. maddesine göre ispat yükü; kanunda özel bir düzenleme bulunmadıkça, iddia edilen vakıaya bağlanan hukuki sonuçtan kendi lehine hak çıkaran tarafa aittir. Kanunun belirli delillerle ispatını emrettiği hususlar, başka delillerle ispat edilemez.
Kural olarak kira ilişkisinin varlığını ve aylık kira bedelinin ne kadar olduğunu ispat külfeti davacıya, davalı tarafından kabul edilen kira bedelinin ödendiğinin ispat külfeti ise davalıya düşer. Davalılardan ... akdi ilişkiye karşı çıkarak husumet itirazında bulunmuştur. Taraflar arasında yazılı kira sözleşmesi bulunmadığına göre, öncelikle davacının kira ilişkisinin varlığını ve aylık kira bedelinin ne miktar olduğunu kanıtlanması gerekir.
HUMK."nun 288.maddesi (HMK. 200.md) uyarınca akdi ilişkinin varlığı ve aylık kira miktarının yazılı delille kanıtlanması gerekir. Somut olayda davacı sözlü kira ilişkisine dayanmış ve kira ilişkisinin varlığını kanunda belirtilen usullere göre kanıtlayamamıştır. Ancak davacı taraf delil listesinde yemin deliline de dayanmış bulunduğundan, davacıya ‘davalının kiracısı olup olmadığı’ konusunda yemin delili ile ispata imkan verilmelidir. Bu çerçevede davacıya kira ilişkisini ve kira bedelini ispat etmek bakımından dayandığı yemin deliline başvurup vurmayacağı sorularak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, usule aykırı olarak yazılı şekilde ‘davacıya ait dükkanda 2014 yılı için aylık 800,00-TL den 12 aylık toplam 9.600,00-TL tutarındaki kira bedelini kiralayana ödeyip ödemediği’ konusunda yapılan yemin teklifi sonucunda davalının taşınmazda kiracı olduğuna karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 06.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.