Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/7173 Esas 2019/3225 Karar Sayılı İlamı

21. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/7173
Karar No: 2019/3225
Karar Tarihi: 29.04.2019

Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/7173 Esas 2019/3225 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi tarafından verilen bir ihtiyati tedbirin kaldırılması kararına yapılan itirazın kabul edildiği ancak bu kararın temyiz edilemeyeceği belirtilmiştir. Kanun maddeleri incelendiğinde, ihtiyati tedbir kararlarına itirazın 394. maddeye göre yapılabileceği ve itirazın süresi ve usulü gösterildiği, son fıkrada ise itiraza karşı kanun yoluna başvurulabileceği ifade edilmiştir. İhtiyati tedbirin kaldırılması ise 395 ve 396. maddelerde düzenlenmiştir. Her iki maddenin son fıkrasında da, itiraza ilişkin 394. maddenin üçüncü ve dördüncü fıkrasının kıyas yoluyla uygulanacağı ifade edilmiş, kanun yoluna ilişkin fıkraya atıf yapılmamıştır.

21. Hukuk Dairesi 2018/7173 E. , 2019/3225 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Temyiz olunan karar mahkemenin 15.05.2018 tarihli ara kararı olup ihtiyati tedbirin talebinin kaldırılmasına ilişkin itirazın kabulüne ilişkindir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu" nun 394. maddesinin birinci fıkrasında, karşı taraf dinlenilmeden verilen ihtiyati tedbir kararlarına itiraz edilebileceği belirtilmiş, üçüncü ve dördüncü fıkrada itirazın süresi ve usulü gösterilmiştir. Aynı maddenin son fıkrasında da, itiraz hakkında verilen karara karşı, kanun yoluna başvurulabileceği ifade edilmiştir.
İhtiyati tedbirin kaldırılması hususu ise 6100 sayılı Kanun"un 395 ve 396. maddelerinde düzenlenmiştir. Her iki maddenin son fıkrasında da, itiraza ilişkin 394. maddenin üçüncü ve dördüncü fıkrasının kıyas yoluyla uygulanacağı ifade edilmiş, kanun yoluna ilişkin fıkraya atıf yapılmamıştır.
Somut olayda, mahkeme 15.05.2018 tarihli ara kararı ile ihtiyati tedbirin talebinin kaldırılmasına ilişkin itirazın kabulüne karar verilmiş olup, davacı vekilinin talebi, söz konusu ara kararının bozulması yönündedir. Ancak mahkemenin söz konusu ara kararı temyize konu edilebilmesi mümkün değildir.
O halde temyiz yolu kapalı olan işbu temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, temyiz harcının istek halinde davacı vekiline iadesine, 29/04/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.