Mahkemesi : Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 62/1, 50/4, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık müdafiinin duruşmalı inceleme isteminin, yasal süresinden sonra talep edilmesi ve hükmedilen cezanın adli para cezasından ibaret olması nedeniyle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 318 ve 5271 sayılı CMK"nın 299. maddeleri gereğince reddine karar verilerek yapılan incelemede;
Öğrenci olan sanığın, idaresindeki babasına ait ve içinde arkadaşlarının da bulunduğu otomobil ile, meskun mahalde, orta refüj ile bölünmüş, tek yönlü, üç şeritli 10,3 metre genişliğindeki düz yolda ... istikametinden ... istikametine doğru hızla ve zik zaklar çizerek sinyalsiz ve kontrolsüz şekilde şerit değiştirmek suretiyle seyir halindeyken, direksiyon hakimiyetini kaybederek seyir yönüne göre sağ tarafa doğru savrulup yol dışında banket üzerinde park halinde bulunan çekici dorsesinin sağ arka kısmına, aracının sol yan kısmıyla çarpması ve ardından sağdan yol dışına çıkıp devrilmesi şeklinde gerçekleşen olayda bilinçli taksirin unsurlarının gerçekleştiği gözetilmeyerek tayin olunan temel cezada TCK"nın 22/3. maddesi gereğince arttırım yapılmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusura, eksik incelemeye ve ceza miktarına ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2- Sanık hakkında tayin olunan 4 yıl 2 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının belirtilmemesi ve sanık hakkında tayin edilen uzun süreli hapis cezasının paraya çevrilmesi sırasında TCK"nın 50/1-a maddesinin gösterilmemesi,Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hüküm fıkrasının temel cezanın belirlenmesine ilişkin ilk bendindeki ""amaç ve saiki" ibarelerinin çıkartılması; hüküm fıkrasının 3. bendindeki "Sanık hakkında hükmedilen gün adli para cezasının sanığa atılı suçun taksirli suç olması nedeniyle TCK"nın 50/4 ve 52/2. maddeleri" ibarelerinin çıkartılarak yerine "Sanık hakkında hükmedilen 4 yıl 2 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle TCK"nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 1520 tam gün olarak belirlenmesine; TCK"nın 52/2. maddesi" ibarelerinin getirilmesi suretiyle, eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.