Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1211 Esas 2022/6535 Karar Sayılı İlamı

Nitelikli hırsızlığa teşebbüs suçundan sanık ...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-e, 35 ve 62. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, anılan Kanun’un 58. maddesi gereğince cezasının ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair İstanbul 26. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/07/2018 tarihli ve 2018/417 esas, 2018/499sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 17/11/2021 gün ve 18672-2021 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 31/12/2021 gün ve 2021/144828 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Her ne kadar anılan Mahkemece sanığın cezasının ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ilişkin hüküm kısmının karardan çıkartılarak cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair 11/03/2021 tarihli ek karar verilmiş ise de, 11/07/2018 tarihli kararın kanun yararına bozulması halinde anılan ek kararın yok hükmünde olacağı düşünülerek yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre, sanığın mahkumiyetine karar verilmekle birlikte hakkında ikinci kez mükerrir olduğundan bahisle tekerrür hükümleri uygulanmış ise de, 5237 sayılı Kanun'un 58. maddesinin 1. fıkrasında yer alan “Önceden işlenen suçtan dolayı verilen hüküm kesinleştikten sonra yeni bir suçun işlenmesi halinde, tekerrür hükümleri uygulanır. Bunun için cezanın infaz edilmiş olması gerekmez. ” şeklindeki düzenleme karşısında, sanık hakkında ikinci kez mükerrirliğe esas alınan Gaziosmanpaşa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/11/2012 tarihli ve 2012/301 esas, 2012/2204 sayılı kararının temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 03/03/2014 tarihli ve 2013/5492 esas, 2014/7291 karar sayılı ilâmı ile mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair bölümün çıkarılması suretiyle düzeltilerek onanmasına karar verildiği, bu haliyle sanık hakkında birinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiği, dolayısıyla ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Yargıtay Ceza Genel Kumlunun 28/02/2012 tarihli ve 2011/1-452 esas, 2012/57 sayılı ilâmında da açıklandığı üzere, 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinde düzenlenmiş bulunan ve güvenlik tedbirlerine ilişkin bölümde yer alan tekerrür, infaz hukukundan daha çok maddi ceza hukukuna ilişkin bir kurumdur. Hükümlülüğün yasal sonucu olmaması nedeniyle 5275 sayılı TCK’nın 98 vd. maddeleri uyarınca infaz aşamasında bu konuda karar alınması mümkün değildir. Tekerrür koşullarının bulunup bulunmadığı, hükümlü hakkında kaçıncı kez tekerrür hükümlerinin uygulandığı ve tekerrür nedeniyle hükümlünün cezaevinde kalacağı süreye eklenecek sürenin belirlenmesi için mahkûmiyet kararında açıkça hangi hüküm nedeniyle kişinin mükerrir sayıldığının yani hangi mahkûmiyetin tekerrüre esas alındığının belirtilmesi zorunludur.
Bu açıklamalar ışığında; hükümlü ... hakkında İstanbul 26. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/07/2018 tarihli ve 2018/417 Esas - 2018/499 Karar sayılı kararıyla 5237 sayılı TCK’nın 142/1-e, 35 ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun'un 58. maddesi gereğince cezasının ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair kararın istinaf edilmeden kesinleşmesinden sonra, ikinci kez tekerrür uygulanmasına yönelik kısmın hükümden çıkarılmasına dair İstanbul 26. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/03/2021 tarihli ve 2018/417 Esas - 2018/499 Karar sayılı ek kararının yok hükmünde olduğu değerlendirilerek yapılan incelemede;
Hükümlü ... hakkında tekerrüre esas alınan ve birinci kez tekerrür hükümleri uygulandığı belirtilen Gaziosmanpaşa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/11/2012 tarihli ve 2012/301 Esas - 2012/2204 Karar sayılı kararının, temyiz üzerine Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 03/03/2014 tarihli ve 2013/5492 Esas - 2014/7291 Karar sayılı ilamı ile anılan hükümden mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair bölümün çıkarılması suretiyle düzeltilerek onanmasına karar verildiği anlaşılmakla; hükümlü hakkında ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı, birinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hükümlünün ikinci kez mükerrir sayılmasına karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden, (İSTANBUL) 26. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 11/07/2018 tarihli ve 2018/417 Esas - 2018/499 Karar sayılı kararın, 5271 sayılı CMK’nm 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkra (d) bendinin verdiği yetkiyle; hükmün tekerrür uygulamasına ilişkin olan “Sanık hakkında verilmiş Gaziosmanpaşa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/301 Esas, 2012/2204 Karar sayılı 3 yıl, 6 ay hapis cezasına ilişkin kararın 03/03/2014 tarihinde kesinleştiği, 25/01/2018 tarihinde infaz edildiği, ikinci kez mükerrir olduğu anlaşıldığından sanığın cezasının TCK'nun 58. maddesi uyarınca, 2. kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, cezanın infazından sonra sanık hakkında denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına, 5275 sayılı Yasa'nın 108/3. maddesi uyarınca ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanması nedeniyle koşullu salıvermeden yararlanamayacağına, ” şeklindeki bölüm hükümden ÇIKARILARAK yerine “Sanık hakkında verilmiş olan ve 03/03/2014 tarihinde kesinleşip 25/01/2018 tarihinde infaz edildiği anlaşılan Gaziosmanpaşa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/11/2012 tarihli ve 2012/301 Esas - 2012/2204 Karar sayılı ilamına konu 3 yıl 6 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyeti sebebiyle sanığın cezasının TCK’nın 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, cezanın infazından sonra sanık hakkında denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” paragrafının EKLENMESİNE, hükmün diğer bölümlerinin aynen korunmasına, 04/04/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.